De laatste dagen in het mooie Kampala

De laatste dagen in het mooie Kampala

Het zit er bijna op… nog een paar dagen en dan is het alweer tijd om afscheid te nemen. Ga er nog even voor zitten, want hier is voorlopig de laatste Ugandablog!

Maandagochtend ging het met lezen op school weer ontzettend goed, weer een nieuwe letter en veel nieuwe woorden. Ik vind het echt bizar om te zien wat er gebeurd is afgelopen maanden met Ammi. We begonnen met: welke klank hoor je eerst? Welke woorden rijmen? Welke plaatjes hebben een 'k'? Enzovoorts. Maar nu? Nu kan Ammi woorden, complete zinnen en korte verhaaltjes lezen! Wauw, wat is de ontwikkeling van een kind toch bijzonder om mee te mogen maken en al helemaal als je zo dichtbij staat. Af en toe was het best even moeilijk voor ons allebei, maar wat een stappen heeft hij gemaakt! En als ik even door mag gaan… wat kan deze meneer goed en netjes schrijven! Trouwens, rekenen mag ook wel even genoemd worden, ondertussen telt hij tot 100 en kan hij de hele uren op een klok kijken. Al deze dingen doet hij ook nog eens zonder andere klasgenoten waarvan je kunt leren.

Over klaslokalen gesproken… ik kreeg een aantal foto's van een van m'n nieuwe collega's van mijn klaslokaal in Almere! WAUW! Wat een prachtig lokaal, en alles is helemaal startklaar gemaakt door de collega's en ouders, echt geweldig. Dat soort dingen zorgen ervoor dat mijn handen gaan jeuken en ik aan de slag wil gaan. Nou mag ik dat natuurlijk ook al binnenkort, ik kijk er echt naar uit!

Maandagmiddag zijn Inge en ik met de jongens een autoritje gaan maken naar de evenaar, die loopt namelijk dwars door Uganda. Onderweg kom je weer de mooiste dingen tegen, ik kan volgens mij wel een paar jaar in een auto rondrijden in Afrika. We reden door verschillende dorpjes, het ene dorpje is een mandendorp, het andere een trommeldorp en weer een ander het krukjesdorp. Langs de weg staan houten hutjes met al deze handgemaakte dingen die verkocht worden. Prachtig om te zien en weer een stukje cultuur waar ik nog steeds geen genoeg van kan krijgen. Bij de evenaar hebben we een kop koffie gedronken en wat lekkers gegeten. Gek idee dat je het ene moment op het noordelijk halfrond staat en vervolgens op het zuidelijk halfrond. Onderweg hadden we trouwens ook weer hilarische momenten, eerst hadden we een gast… een enorme sprinkhaan die door het dolle heen was. Inge en ik begonnen te gillen, maar uit eindelijk heeft Inge hem heldhaftig de auto uit gebonjourd. Vervolgens werden we aangehouden door een redelijk aardige verkeerspolitieman, maar kon Inge haar rijbewijs niet vinden… 10 grijze haren verder had ze hem gelukkig toch te pakken en konden we gerust doorrijden.

Normaal gesproken lees ik aan het eind van de ochtend nog even voor aan Ammi, maar dinsdag was het even de omgekeerde wereld… Ammi las voor aan de juf! Jaja, zo goed gaat het dus met lezen. Rekenen ging over passen en meten, helemaal Ammi's ding dus dat was ook erg leuk. Toen Samm een middagdutje deed zijn Inge en ik naar een 'beautysalon' gegaan. Daar hebben we een heerlijke pedicure en manicure gehad, lekker relaxen. We waren ongeveer 2 uur onder de pannen, m'n voetjes zijn denk ik nog nooit zo zacht geweest, top!

Woensdag ging het ook weer super met Ammi, hij leest zelfs woorden waarvan we bepaalde letters nog niet behandeld hebben in het boek. Op de 'Ugandaschool' heeft hij de letters al geleerd in het Engels. (nou ja, meer een soort van geleerd op te dreunen zullen we maar zeggen) Maargoed, dat helpt nu dus wel mee bij het lezen. De methode waarmee ik gewerkt heb geeft aan dat een kind met deze methode in 40 uur kan leren lezen, Inge en ik kwamen tot de ontdekking dat het bij Ammi inderdaad ongeveer zo lang geduurd heeft. Bijzonder eigenlijk toch hoe dat proces verloopt, een wonderlijk iets wat wij als mensen nooit hadden kunnen bedenken. Woensdagmiddag ben ik even brood gaan halen bij de Nederlandse bakker 'BBROOD'! Ondertussen ook maar weer een bakkie koffie ergens gestrikt. Onderweg kwam ik langs een winkelcentrum waar een aantal donkere Kerstmannen mega vals kerstliedjes aan het spelen waren… Very strange! 's Avonds had ik een mail van m'n nieuwe collega's op school met een heleboel informatie over de kinderen die ik mag lesgeven en het hele lesgeven zelf. Dus ik kan de komende dagen lekker aan de slag en mijzelf vast inlezen. Echt super wat de collega's allemaal al gedaan hebben, de klas is echt prachtig en alle informatie helpt mij me alvast voor te bereiden. Daarnaast zorgen al die dingen ervoor dat ik steeds meer zin krijg om te beginnen!

Donderdag zouden we met vrienden van Nico en Inge naar een zwembad gaan, maar toen we wakker werden en uit ons raam keken zagen we dikke grijze wolken en de zon was nergens te bekennen. In de hoop dat de zon nog tevoorschijn zou komen zijn Ammi maar met ons noodplan begonnen: eventjes school en daarna dan maar naar het zwembad. Helaas veranderde er vrij weinig in het weerbeeld, dus zijn we naar ons extra noodplan overgestapt… Naar de dierentuin in Entebbe!! Dat stond nog op het programma en aangezien Ammi zich toch niet meer kon concentreren op zijn school werk en we allemaal rekening gehouden hadden met een dagje buitenshuis zijn we op pad gegaan. We hebben een heerlijke middag gehad! Bij aankomst werden we verwelkomd door een tiental aapjes die op allerlei auto's aan het klimmen waren. We hebben eerst een hapje gegeten met uitzicht over Lake Victoria en zijn daarna langs alle dieren gegaan. De dierentuin zat echt goed en leuk in elkaar, ook nog redelijk educatief, wel minder dan een Nederlandse dierentuin uiteraard. Van giraffes tot een loslopende olifant en dikke vette pythons, je vindt het er allemaal! De jongens hebben ook genoten, Samm op zijn bodaboda loopfiets en Ammi met zijn karretje en skateboard, mooi gezicht. Toen we in de auto stapte om naar huis te gaan kwamen we erachter dat de aapjes niet alleen op de andere auto's hadden gelopen, op onze voorruit stonden allemaal hand en voet afdrukjes in het stof!

De laatste lessen zitten eraan te komen, toch proberen we er veel uit te halen en vooral plezier voor Ammi te creëren. Vrijdag hebben we nog wat kerstwerkjes gemaakt naast onze gewone taal en rekenactiviteiten. Rekenen ging trouwens ook heel erg goed, we hebben weer met geld geoefend en Ammi vindt dat moeilijk, maar vandaag had hij er zelfs plezier in! Het huis begint steeds meer in de kerstsferen te komen, Wasswa heeft een paar dennentakken bij de buren gejat (wel eerst gevraagd hoor) en in een pot gezet. Het ruikt in ieder geval heel erg naar kerst en we hebben een soort van kerst… eeh, boom. Haha.

Vrijdagavond hadden we nog een kampvuurtje, dat zal ik gaan missen zeg! De jongens van het Psalm Project waren er en hebben hilarische verhalen verteld over hun jeugd. Lekker warm rond het vuurtje, staren in de vlammen en luisteren naar grappige en typische Afrikaanse verhalen. Natuurlijk hebben we ook samen gezongen, na alle psalmen zijn we maar over gegaan op christmas carols!

Over christmas carols gesproken… zaterdagavond hebben we er ook weer heel wat gezongen. 's Middags zijn we naar een Nederlandse MAF familie geweest, een van de kinderen was jarig geweest en wilde dat graag met ons vieren. Samen gegeten en toen naar de Amerikaanse club gegaan waar een soort 'kerstconcert' was. Verschillende kerstliederen en Bijbelteksten kwamen voorbij terwijl het steeds iets donkerder werd en alle kaarsjes mooi gingen schijnen en we rond het zwembad zaten. Vooral de jongens vonden de kaarsjes helemaal geweldig (zie foto's) en Ammi heeft heel goed meegezongen.

In de kerk zondag hebben we ook alleen maar kerstliedjes gezongen en er werd gepreekt over Jozef en Maria. 's Avonds bij ABU hebben we 6 minipreekjes gehad waarin eigenlijk het hele kerstverhaal aan bod kwam. Gek idee dat het de laatste keren waren in deze kerken, gelukkig zie ik de mensen die ik veel gesproken heb waarschijnlijk nog deze week.

Zo, dat was het dan alweer, de laatste blog vanuit Uganda… De tijd is voorbij gevlogen en ik heb het hier heerlijk gehad! Veel gezien, geleerd, gedaan en meegemaakt. Te veel om op te schrijven en deze blog is al zo lang! Dat vertel ik jullie allemaal in levende lijve als ik weer op Nederlandse bodem sta!

Terwijl jullie lekker kerstvakantie aan het vieren zijn, werken Ammi en ik nog kei hard op school. Verder staan er nog hele leuke dingen gepland voor de komende dagen. Vanavond ga ik met een aantal mensen naar een kerstmusical die helemaal fantastisch schijnt te zijn. Morgenmiddag komt er familie uit Nederland, een broer en schoonzus van Inge. 's Avonds hebben we als een warm welkom nog een kampvuurtje gepland. Dus vervelen zal ik me zeker niet!

Woensdagavond om 22.30uur (20.30uur Nederlandse tijd) ga ik de lucht in en dan hoop ik rond 6.00uur Nederlandse tijd weer met beide benen in ons kikkerlandje te staan.

Tot snel!!

Lisanne

Trommeldebommel

Lieve allemaal,

Bedankt voor alle reacties en felicitaties op de vorige blog, net zoals vorig jaar merk ik dat er veel mensen zijn die meelezen. Wat is dat fijn om te weten!

Afgelopen week zijn we als piloten door de letters heen gevlogen. Ammi heeft het leesprincipe door en heeft veel meer plezier in het lezen. Soms als ik 's ochtends de kamer binnen wandel met mijn slaperige hoofd komt hij met een stralend gezicht naar mij toe dat hij vandaag weer goed kan lezen! Dan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Twee maanden geleden hadden we niet eens durven dromen dat hij dat soort dingen zou zeggen en dat zo'n uitspraak echt uit hemzelf zou komen.

Maandag was een rustig dagje, gewoon lesgeven en 's middags even wat dingen voor m'n nieuwe job gedaan. Het klinkt nog steeds gek om te zeggen dat ik een baan heb…! Maar wat is het heerlijk om te weten dat ik in januari lekker aan de slag kan tot de zomer. De hele dag was ik al aan het kuchen en doen en dinsdag voelde ik me niet helemaal fit. Toch maar geprobeerd les te geven maar rond een uur of 10 ben ik weer m'n bed ingedoken. 's Middags heb ik niet meer zo heel veel interessants gedaan. Geprobeerd een beetje uit te rusten en 's avonds vroeg naar bed gegaan. Helaas heeft die verkoudheid aardig lang geduurd. Nu, een week later, heb ik er nog een beetje last van…

Woensdag was Lavinia (KLM stewardess) weer in het land en hebben we weer een lekker dagje in de zon bij het hotel doorgebracht. De jongens hebben de hele dag in het zwembad liggen dobberen en wij hebben gezellig gekletst. Lavinia had nog een mooi verhaal, want in haar vlucht had ze oud FC Barcelona spelers gehad en die zaten ook nog eens in het zelfde hotel! Nu bleek dat Kluivert en Davids ook in het hotel zaten, helaas voor ons waren ze die dag op safari gegaan dus hebben we ze niet gespot. Inge en ik hebben nog wel een hele mooie bos bloemen gekregen die voor de spelers waren… wie kan er nou zeggen dat ie bloemen van FC Barcelona op z'n bureau heeft staan? Ik dus! Hihi.

Donderdag was het op school tijd voor de letter 'l', toen we bij de rijtjes met woordjes aankwamen, hoorde ik ze, zonder enige moeite, één voor één uit Ammi's mond komen. Ondertussen viel mijn mond open van verbazing. Wat is het fijn om dit soort dingen te zien en te horen! En het geeft me ook wat meer rust nu ik bijna weg ga. 's Middags ben ik even rustig een bakkie koffie gaan drinken in een restaurantje en kon ik ook wat medicijnen kopen tegen de verkoudheid, want die stopte maar niet. Gelukkig hebben de medicijnen goed geholpen en ben ik er bijna vanaf. Dit soort dingen, verkoudheidjes enzo, komen toch wat harder aan hier. We zeggen hier wel vaker dat alles hier 3x zo intensief is, zo ook verkouden zijn.

Ondertussen is de sint ook uit Uganda vertrokken en maken de pepernoten en cadeaus plaats voor kerst. Alhoewel onze pepernoten voorraad nog steeds niet op is… haha. Op school leren we Nederlandse kerstliedjes en maken we ook wat gezellige versieringen voor in huis. Zo proberen we ondanks de tempratuur toch een kerstsfeertje in huis te brengen… toch blijft het gek om in je zomerjurkje door de supermarkt te lopen en daar 'silent night, holy night' te horen! Vrijdag maakten we een kerstboom van papier en hij is best goed gelukt!

Vrijdagmiddag ben ik op trommeljacht gegaan! Uganda bestaat voor een groot gedeelte in mijn hoofd uit muziek… Er gaat hier geen dag voorbij zonder muziek. 's Ochtends word ik wakker van een zingende Samm waarin Ammi uiteraard ook graag mee doet. Vervolgens zingen we op school minstens 10 liedjes met trommels, shakers en andere geïmproviseerde instrumenten. De rest van de dag hoor je Samm ook zingen, als hij niet zingt dan praat hij… Dan worden er ook nog zo'n 20 cd's grijsgedraaid op een dag en maakte ik natuurlijk kennis met het Psalm Project wat ik ontzettend gaaf vind! Dus een trommel leek mij een goede herinnering en ook heel erg leuk om in de klas te gebruiken in Nederland.

Eerst ben ik bij een echte trommelmaker wezen kijken, daar kreeg ik gelijk ook een privé concert, maar ik vond de trommels zelf niet heel erg mooi en ze waren ook flink aan de prijs. Het was wel heel leuk om te zien, want je zag de verschillende fases waarin een trommel gemaakt wordt. Van boomstam en geitenvelletje naar trommel zegmaar. Uiteindelijk ben ik op een markt terecht gekomen waar ik met een beetje afdingen twee prachtige trommels gekocht heb! Thuis werden ze natuurlijk gelijk in gebruik genomen door Ammi en Samm, haha.

Zaterdag heb ik heerlijk uitgeslapen en wat gerommeld. 's Avonds ben ik met Nico en de jongens van het Psalm Project naar het clubhuis van RSO gegaan, dat is de studentenvereniging. Het was super gezellig, het gebouwtje heeft geen stroom meer (lang verhaal) maar er was een generator en een schemerlamp wat het erg gezellig maakte. Er waren studenten spelletjes aan het doen en er was eten klaargemaakt. Na wat spelletjes werd er nog wat gelezen uit de Bijbel en hebben we kerstliedjes gezongen. Helemaal aan het einde van de avond hebben Nico en ik nog een potje Scrabbel gedaan, best lastig in het Engels, maar voor een bordspelletje kan je me altijd wakker maken dus ik had de avond van m'n leven.

In de kerk merk je ook dat het steeds dichter bij kerst komt, de preek gaat erover en we zingen kerstliederen. Net zoals in Nederland is Kerst in Uganda voor de meeste mensen vooral een feest met lekker eten, familie en vrienden, in de preek kwam terug dat we vaak vergeten dat kerst het feest is waardoor wij genade kunnen ontvangen. Niet zomaar genade maar genade vanuit onvoorwaardelijke liefde en dat terwijl we die genade helemaal niet verdienen. 's Avonds bij ABU kwam dit ook terug en werd er juist gezegd dat je de tijd van kerst ook kan gebruiken om rust te nemen om te lezen in de Bijbel en te ontdekken wie Jezus is. Dat vond ik wel een mooie mindset, dan verandert je kerstviering echt naar waar het om draait.

In de afgelopen weken is er veel gebeurd binnen het gezin, de adoptieprocedure staat zo ongeveer stil en het wachten duurt lang! Er wordt vanuit verschillende kanten getrokken en geschud in de levens van deze mensen. Er is weinig wat we echt kunnen doen, maar bidden kan altijd! Het zou fijn zijn als dit gezin op een rustige manier afscheid kan nemen van Uganda en snel terug kan keren naar Nederland. Zouden jullie dit misschien mee willen nemen in gebed?

Liefs uit een steeds droger wordend Kampala (yeeah)

Zou de goede sint wel komen, nu het weer zo heerlijk zonnig is?

Ja, ja, zelfs in Kampala komt de beste sint! Dat lees je ergens aan het eind van deze blog.

In mijn vorige blog vertelde ik dat ik mijn stof naar een naaister zou brengen, nou dat is gebeurd! Ik was van plan om dat maandag na de lunch meteen te gaan doen, maar Afrika zou Afrika niet zijn als er niet weer wat tussen zou komen. Ammi kan tegenwoordig ook het weer voorspellen… Als de juf plannen heeft om ergens heen te gaan, komt er altijd een dikke zwarte wolk boven ons huis te staan waar dan dikke vette spetters uitvallen, waardoor ik dus al zwemmend naar de stad moet. Uiteraard gebeurde dat maandagmiddag ook weer, dus ik heb maar even gewacht tot het droog was. Helaas was het machtig druk op de weg, natuurlijk vanwege de regen, maargoed ik ben op de juiste plek gekomen. Eerst heb ik geprobeerd uit te leggen hoe ik de jurk wilde, dat was nog een hele klus, ik ben maar aan het tekenen gegaan en toen begreep ze het, hoop ik!! Vervolgens werd ik van top tot teen opgemeten en heb ik nog even in de prachtige stofjes geneusd. Al die mooie kleurtjes en printjes zijn moeilijk te weerstaan moet ik zeggen… Verder ben ik nog even incognito Sinterklaas geweest voor m'n lootje.

Op school ging het aan het begin van de week wat minder goed met lezen, Ammi was een beetje in de war met de letters en hij dacht dat het hem niet meer lukte. Gelukkig draaide dit op woensdag 360 graden om, want man wat kan hij goed lezen! Oefening baart kunst zullen we maar zeggen en geduld is een schone zaak! ;) We zijn nu bezig met de letters: a, aa, o en oo!

Natuurlijk zijn wij op school ook bezig met sinterklaas, daarom hebben we twee mooie zwarte pieten petten gemaakt. Soms mogen de jongens ook hun schoen zetten, dan worden er weer liedjes gezongen en dit keer ging er een hele grote wortel in de schoen van Ammi en een tomaat in die van Samm. De volgende ochtend waren de wortel en tomaat natuurlijk weg, maar… er stonden niet twee schoenen maar vijf schoenen!! En in iedere schoen zat een cadeautje, zwarte piet vond de wortel vast zo groot dat hij maar wat extra cadeaus heeft bezorgd. Danku Sinterklaasje!

Woensdagmiddag en avond ben ik met Lydia op pad geweest! Uiteraard begon het toen ook 's middags verschrikkelijk hard te regenen… Lydia spoelde hier als een verzopen katje aan. Na een bakkie thee zijn we op een boda naar een craftmarket gegaan, daarna hebben we super lekker gegeten bij Cafe Java en vervolgens zijn we naar een culturele show gegaan. Mens, wat een belevenis. Toen we aankwamen stonden er een stuk of tien mannen op enorm grote drums te rammen met stokken. Wat een kracht en geluid komt daaruit! Terwijl we een kaartje kochten, kwamen ze met de drums op hun hoofd door het gebouw gelopen. Nu moet je weten dat de drums gemaakt zijn van uitgeholde boomstammen met een dierenvel eroverheen gespannen, dus je kan je voorstellen dat die dingen hartstikke zwaar zijn, en die gasten lopen daar dus gewoon mee op hun hoofd. Ondertussen maken ze ook nog muziek hé, als die dingen op hun hoofd liggen. We hebben ongeveer drie uur lang naar muziekmakende en dansende Afrikanen gekeken, ze haalden de gekste dingen uit de kast. Liefdesverklaringen in dansvorm, donkere mannen met hele lange blonde haren, vrouwen met een stuk of 7 opgestapelde potjes op hun hoofd en heel veel schuddende billen! Ohja, en ook heel veel verschillende kostuums, of nou ja… kostuums kon je het niet echt noemen, het waren meer een paar lapjes met slierten. Ik heb een super gezellige middag en avond gehad, lekker even eruit.

Donderdagavond mocht ik de jongens naar bed brengen en oppassen, Nico en Inge hadden een afspraak waar ze graag samen heen wilden. Na een Bijbelverhaal, wat liedjes en gebed lagen de kinderen in bed, ik ging even snel de deur op slot doen en toen ik terug kwam stond Samm in de gang. "Wat kom je doen, Samm?" zei ik, waarop hij antwoordde: "Ik heb genoeg geslapen". Wat een grapjas! Na zo'n 20 liedjes gezongen te hebben terwijl ik z'n handje vast hield sliep meneer weer en heb ik lekker een filmpje gekeken. Deze week werd er naast onze compound een doos met straathondjes gedumpt, ik zal het verhaal kort houden want het is nogal luguber. We hebben geprobeerd één van de puppies te redden, maar dat is helaas niet gelukt. Wat er met de andere puppies gebeurd is weten we niet precies. Arme beestjes!

Vrijdag ging het ook weer goed op school, ik hoop dat het zo door blijft gaan dan kunnen we de aankomende dagen nog flinke stappen maken. Het zal nog wel lastig worden om het lesgeven aan Ammi los te laten, dus de komende tijd gaan we er nog even flink van genieten. Na de lunch was het tijd om mijn langverwachte jurk op te gaan halen!! Oeeeh, wat was ik benieuwd. Geloof het of niet, maar ik heb van maandag op dinsdag nacht zelfs over die jurk gedroomd! Bij de naaister aangekomen bleek dat de jurk bijna af was, alleen de rits moest er nog 'eventjes' ingezet worden. Zou 5 minuten duren, duurde uiteraard ongeveer 20 minuten. Toen werd ik in een kleedhokje geduwd om de jurk te passen, vervolgens kwamen er drie vrouwen kijken wat ze er nou van vonden en moest ik hem weer uit doen omdat ze vonden dat er nog wat veranderd moest worden. Dat ging weer 5 minuten duren zeiden ze, TUUUUURLIJK dacht ik, dus ik ben maar even koffie gaan drinken en na een uurtje terug gelopen. Wat bleek? Ik was precies op tijd! Haha, goed idee dus zullen we maar zeggen. Ik weet nog niet helemaal wat ik van de jurk vind, eerst maar een keer dragen denk ik. Na het jurkverhaal ben ik snel naar het postkantoor gesjeesd en toen door naar een marktje, volgens mij heb ik onderhand al een koffer vol souvenirs. OEPS!

Die avond kwam Lydia eten en Amy kwam met de koffie ook nog langs, heel gezellig natuurlijk. Maar weet je wat er toen gebeurde? Ja, je gelooft het niet… Er werd héél hard op de voordeur gebonkt, we schrokken ons naar, maar de jongens zijn snel naar de deur gegaan om te kijken wat er aan de hand was. Toen ze daar aan kwamen waren ze helemaal verbaasd… er stond een hele grote mand met cadeaus!! Sinterklaas was langs geweest! We hebben een hele gezellige avond gehad met veel cadeaus, mooie gedichten en lekkere pepernoten. De jongens hebben ervan genoten! En wij natuurlijk ook.

Zaterdag was een belangrijke dag voor mij, aan het begin van de middag had ik namelijk een sollicitatiegesprek via Skype! Het was een super goed gesprek en sommigen van jullie weten het al, maar… ik heb vanaf januari een baan!! Het is allemaal zo snel gegaan… maar, ik ben natuurlijk super blij! Zelfs nu ik in Afrika zit voorziet God in deze dingen. Echt heel bijzonder hoe dit allemaal gelopen is. Ik heb heel veel zin om te beginnen, weer een nieuw avontuur. Na deze super gave gebeurtenis zijn we met z'n allen naar de ambassade gegaan, want daar werd ook het feest van sinterklaas gevierd. Verschillende soorten pieten, cadeaus, spelletjes en vooral heel veel Nederlands gepraat en blanke mensen! Het was allemaal heel goed geregeld en ook dit was voor de kinderen een groot feest. Ammi heeft zelfs nog een echt gesprek gevoerd met Sinterklaas, over school en over z'n gele fiets. Na het hele Sinterklaas gebeuren zijn we nog even snel boodschappen wezen doen en vervolgens bij een Italiaan gaan eten. Dat was me weer een leuk dagje zeg!

Zondag hadden we volgens mij voor het eerst geen bezoek na de kerk, dat zegt iets over hoe enorm gastvriendelijk dit gezin is. Dat is een van de dingen die ik hier geleerd heb en waar ik heel veel bewondering voor heb. We hebben eerst natuurlijk ons wekelijkse ritje langs het postkantoor gemaakt, ik had weer een mooie kaart!! Bedankt opa en oma! De middag vliegt hier voorbij, even koffie drinken, wat eten en dan is het alweer avond. Samen met Inge zou ik 's avonds naar de kerk bij ABU gaan, terwijl we onderweg waren reed er een andere auto knalhard tegen ons aan. Gelukkig zijn we niet gewond of iets dergelijks, de auto heeft wel veel schade maar dat is minder belangrijk natuurlijk. De andere auto is doorgereden, echt een ontzettende zwakke actie, maar wel weer typisch voor de cultuur hier. De auto kon nog rijden en met het nummerbord van die andere auto in ons hoofd zijn we weer naar huis gegaan. Naar de politie gaan hier heeft echt geen nut, ze willen eerst geld zien voordat ze überhaupt gaan nadenken over rapporteren. En mocht de eigenaar van de auto gevonden worden, wat een klein kansje is, koopt diegene de politie waarschijnlijk uit. We zijn God heel dankbaar dat het hierbij gebleven is, het had nog veel erger kunnen zijn natuurlijk.

Er is veel gebeurd deze week, vooral veel dingen die indruk maken of heel intens zijn… en ook nog eens hele anders dan in Nederland. Tussendoor ook nog eens zo'n geweldige stap voor Nederland, super fijn dat ik straks gewoon aan het werk kan en ook nog eens op een hele leuke school, althans dat denk ik!:)

Ja mensen, na deze blog nog twee verhalen en dan is het bijna kerst en ben ik alweer in Nederland.

Liefs Lisanne

Sipi!! Een heerlijke vakantie

Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik moet beginnen, want het eerste gedeelte van deze week was zo onvoorstelbaar mooi en we hebben zoveel meegemaakt! Eerst maar een klein stukje over de zondag, we zijn namelijk 's avonds nog naar een dienst geweest bij de African Bible University. Zij organiseren in de adventstijd avonddiensten. Het was erg mooi, na de dienst kwam ik nog in gesprek met een student uit Malawi, dus ik heb mijn Chichewa (taal in Malawi) even opgehaald. Ik moet zeggen dat ik het er nog aardig vanaf bracht. 's Avonds ben ik redelijk vroeg naar bed gegaan want de volgende ochtend begon het grote avontuur!!

Rond 9 uur (een uur later dan gepland) zaten we in de bus van Mozes, op weg naar Sipi! Vanaf de eerste minuut was het een groot feest. We hebben gezongen, spelletjes gedaan en vooral veel om ons heen gekeken. Wat een prachtige natuur kwamen we tegen, van theeplantages tot en met bossen en het begin van de rivier de Nijl. Verder zie je natuurlijk ook veel hutjes en handelsplekken, met alle mooie kleuren, mensen en producten. Na ongeveer 6 uur rijden en twee keer stoppen kwamen we bij de hoge bergen aan waar we de eerste watervallen al gespot hadden. Bij onze Lodge aangekomen waande ik me in een soort paradijs… echte Afrikaanse hutjes, heel veel groen, af en toe een mooie struik met prachtige bloemen, het stromen van de waterval en een fenomenaal uitzicht! Wat een plek, ik werd er stil van! Onze slaapplekken waren primitief (lees: een bed in een hok van bamboestokken), maar dat zorgde wel voor een topervaring. Het toilet was ook hilarisch, het was eigenlijk net of je in de middeleeuwen was… een diep gat in de grond met een wcbril erop en wat lekker ruikende blaadjes om andere geuren te laten 'verdwijnen'… Als we een warme douche wilden werd er eerst een vuurtje gestookt zodat wij lekker warm water hadden, dan stond je dus ook tussen een paar bamboetakken te douchen, lekker ecologisch! Nadat we een blik geworpen hadden op de indrukwekkende waterval hebben we genoten van een heerlijk 4gangendiner.

Na een paar uurtjes slapen ging de wekker alweer vroeg, we zouden naar beneden gaan om de waterval te bewonderen. Eerst hebben we een lekker ontbijt genuttigd en toen zijn Nico, Ammi, Dicky, Guus en ik het avontuur aan gegaan! Want een avontuur was het zeker, ik had het voor geen goud willen missen maar af en toe was het wel eventjes slikken. Met een stok in de hand waagden we ons door bananenplantages, avocadoplanten en de meest mooie en bijzondere bloemen en planten. Tussendoor kwamen we steeds een paar hutjes tegen waar mensen zelfvoorzienend leven, bizar om te zien hoe primitief het bestaan van die mensen wel niet is! Mijn schoenen waren nogal glad dus voor mij was deze tocht soms best spannend, het is hier regenseizoen en de modder is eigenlijk een soort leem wat dus extreem glad is. Gelukkig was er aan het begin van onze tocht een oud mannetje die met ons meegelopen is (slimme manier van je geld verdienen natuurlijk), hij zorgde ervoor dat ik niet helemaal finaal onderuit ging! ;) Dat was wel een cadeautje hoor, anders was ik bont en blauw terug gekomen. Eenmaal onderaan bij de waterval kwamen we Samm en Inge ook tegen, zij hadden een korte route genomen. We hebben genoten van de omgeving en de waterval. Ik ben samen met Ammi met hen mee naar boven gegaan, omdat die weg wat veiliger was met mijn schoenen. Bij een andere lodge hebben we op de rest gewacht zodat we naar de volgende waterval konden lopen. Nog steeds was het glibberen en glijden, maar o, wat was het dat waard! We kwamen achter een waterval terecht, bizar hoe hard het water naar beneden valt en hoeveel water er wel niet valt, je vraagt je echt af of het water niet een keertje op is… Weer prachtig! Bij de laatste waterval zijn we voor het grootste gedeelte met het busje gekomen, daar konden we heel dichtbij komen. Nu denk je misschien dat de derde waterval misschien niet zo bijzonder is als je er al twee gezien hebt, maar ik kan je vertellen: het blijft bizar mooi! Wat een prachtige omgeving en hoe wonderlijk gemaakt! Ook hierin blijf ik mij verbazen hoe groot en machtig onze God is.

Aan het eind van de middag heb ik met Guus, Dicky en Inge nog een koffietour gedaan, in deze omgeving is koffie een van de manieren om geld te verdienen en te leven. Tussen alle enorm groene planten komen we bij een huisje terecht waar de ouders van onze gids wonen. De bonen liggen al op ons te wachten en we krijgen uitgebreid uitleg wat er gebeurd is voordat de bonen gedroogd zijn. Om beurten mogen we helpen om de velletjes van de bonen af te stampen in een speciaal houten potje en vervolgens worden de bonen geroosterd in een pannetje tussen twee hete stenen. Ook dit moet weer gestampt worden totdat het een poedertje is zoals we dat in Nederland ook goed kennen. Daarna is het natuurlijk tijd voor een lekkere kop koffie, waar we overigens wel aan toe waren na al die avonturen! 's Avonds hebben we weer een heerlijk diner gehad en heb ik genoten van mijn 'buitendouche'! ;)

De volgende ochtend zijn we na het ontbijt weer vertrokken naar Kampala, dit keer waren we allemaal een beetje uitgeblust van alles wat we gezien en gedaan hadden, dus was het redelijk rustig in de bus. Op de helft van de terugreis zijn we in Jinja wat wezen eten bij een restaurantje en hebben we nog wat souvenirwinkeltjes bezocht. In Kampala was het weer één grote jam, maar gelukkig is Mozes een ster om handige en rustige zijstraatjes te vinden. :) Eenmaal thuis aangekomen waren we moe, hadden we spierpijn en zaten mijn kleren onder de modder. We hebben afscheid genomen van Guus en Dicky, dat was even slikken. Wat heb ik genoten van jullie kookkunsten, gezelligheid, foto's en verhalen. En als kers op de taart: de vakantie naar Sipi, en die was onvergetelijk!

Donderdagochtend begon het 'gewone' leven weer, Ammi en ik hebben weer gebuffeld op school! In de bus hebben we wel wat woordjes gelezen met de 'r', maar het was toch even wennen om echt weer op school te zijn. Met rekenen zie ik Ammi grote sprongen maken, dat is heel mooi om te zien. Met lezen zie ik over het algemeen wel wat vooruitgang, maar het gaat met up's en down's. 's Middags zijn we nog even boodschappen gaan doen in de stad en 's avonds maar vroeg naar bed!

Vrijdag hebben we aan het eind van de middag een heuse Sinterklaasfilm gekeken! En dat doen we natuurlijk niet zo maar… woonkamer verbouwen, projector aan en je waant je in de bioscoop. Beetje popcorn erbij en het feest kan niet meer stuk. Zaterdag stond de bruiloft van Naomi, een van de meiden die hier in huis gewoond heeft, op het programma. Zij kwam vrijdagavond nog even koffie drinken en daarna hebben Nico, Inge en ik zelf nog een filmpje gekeken op de muur!

De bruiloft was de hele dag en een hele belevenis! Om 12.00 zou de kerk beginnen, maar aangezien iedereen hier op zaterdag of zondag trouwt en er maar een paar kerken zijn die huwelijken mogen bevestigen, werd het 12.30 voordat we begonnen. Naomi zag er erg mooi uit, maar ze was haast niet te herkennen door de dikke laag make-up die ze ineens op had. Zussen en vriendinnen waren bruidsmeisjes, dus die hadden allemaal dezelfde groene jurken aan en de bruidegom had ook 5 mannen achter zich aan wandelen. De dienst ging aardig vlot en er zaten mooie dingen in. Na de kerk zijn we eerst naar huis gegaan voordat we naar de receptie gingen. Toen we eenmaal bij de receptie aankwamen, en we dachten dat we te laat waren, moesten we nog zo'n 1,5 wachten op het bruidspaar. Ondertussen heb ik wat gevliegerd met Ammi en Samm en mensen uit de kerk gesproken. We werden naar onze plaats gebracht in de tent waar de receptie was, tot mijn schrik werden we helemaal vooraan tussen de familietafels geplaatst. Nico en Inge hebben veel betekent voor Naomi dus zij kregen natuurlijk een belangrijke plaats. Toen het bruidspaar er was werden we doodgegooid met speeches waarvan ik de helft niet kon verstaan en werden er dingen gezegd die ik, nou ja, een beetje bijzonder vond. :P Na die ellelange speeches mochten we per tafel wat te eten halen en werden de volgende speeches alweer aangekondigd. -zucht- Na het eten en tussen de speeches door werd er een soort cakeceremonie gehouden, er worden dan stukken van de bruidstaart weggegeven door het bruidspaar. Nico en Inge kregen volgens mij het grootste gedeelte… Trouwens, terwijl dit alles gebeurde werd er door de ceremoniemeester veel en hard gepraat, en hij dat ook dat hij grappig was, maar daar waren de meningen over verdeeld. En als klapper was er ook een DJ die de boel op z'n kop zette met harde en vage muziek. Kortom; ik zou voor geen goud in Uganda willen trouwen…! (Goed hé mam?!)

Zondag zijn we weer naar de kerk geweest en hebben we een preek gehoord over 'het Onze Vader'. Onderweg naar huis hebben we de post weer opgehaald en daar zaten hele leuke dingen tussen! Een mooie en lieve kaart van thuis en 3 (!!) kaarten van opa en oma Vreugdenhil, de jongens vonden hun eigen kaarten geweldig! Leuk dat jullie daaraan gedacht hebben. 's Middags zijn Amy en Lydia langs geweest, goed om elkaar weer te spreken en ervaringen uit te wisselen over Uganda! We hebben deze week ook lootjes getrokken dus vrijdag is ons heerlijk avondje. We zijn ook nog samen naar de avonddienst bij African Bible University geweest en hoorden we over Jezus onze Koning. Mooi dat er concreet aandacht geschonken wordt aan advent.

Vandaag gaat alles weer zijn gangetje, vanmiddag ga ik maar eens kijken of iemand wat van mijn stof kan fabriceren en zal ik eens kijken hoe het staat met mijn Sinterklaas skills.

Liefs en tot over 3,5 week!!

Over de helft al weer...

Even een dagje eerder dan normaal, want van maandag tot woensdag zijn we bij Sipi Falls! Dat horen jullie volgende week allemaal wel.

Het was alweer week nummer 6! Ik zit al over de helft van de planning heen, wat gaat de tijd snel. Weer bedankt voor de reacties hier op de blog of in de berichtjes die jullie persoonlijk sturen, fijn! Speciaal bedankje voor Kasper en Julian, wat leuk om iets van jullie te horen! En ook deze week had ik weer een kaart uit Nederland, het blijft super leuk om hier post te ontvangen, bedankt Buurtjes!

Toen ik maandagavond nog even wat rijtjes met woorden doornam met Ammi stond ik verbaasd over wat ik hoorde, hij las de woordjes zonder ze te hakken en te plakken! Wauw, wat een omslag ineens! Vijftien woordjes kwamen zonder enige moeite uit zijn mond rollen. Natuurlijk hebben we aan iedereen in huis laten zien wat hij kon, iedereen zo trots als een pauw! Een ander heel groot voordeel is dat hij nu door heeft dat hij écht zélf kan leren lezen!

Natuurlijk was het de volgende ochtend even slikken toen hij de nieuwe woordjes niet gelijk kon lezen, heel erg logisch natuurlijk. Dus zijn we dinsdag weer lekker aan het oefenen geweest, dit keer met de letter 's'. Bij dit hoofdstuk horen ook zinnen zoals: 'tes, eet eens een snee'. Best lastig als Nederlands eigenlijk niet de eerste taal is die je geleerd hebt, maar oefening baart kunst want ondertussen kan meneer deze woorden wel dromen.

Dinsdagmiddag ben ik weer naar m'n Ugandese schooltje geweest, het blijft altijd een avontuur. Rond een uur of 14.00 pak ik m'n Engelse boek en sjok ik naar school, de les begint namelijk om 14.00 maar dan wel Afrikaanse tijd, dus als je geluk hebt kan je zo rond 14.20 wel beginnen. Ik ben begonnen met een nieuw hoofdstuk over afstand en richtingen, zo moesten ze bijvoorbeeld leren wat een kompas is en welke richtingen je daarin kan vinden. Ik heb alle kinderen bestempeld met een land en ze moesten zorgen dat ze op de goede plek kwamen te staan ten opzichte van elkaar, dus bijvoorbeeld Uganda moest ten westen van Kenia komen te staan. Met 15 kinderen is dat goed te doen en zo hadden we een levende wereldkaart in elkaar gezet en ze hebben het echt zelf gedaan dus dat is heel erg leuk. Daarna hebben de kinderen een plattegrond gemaakt van hun eigen school, hiervoor zijn we lekker naar buiten gegaan, wat ik he-le-maal niet erg vond, want een beetje frisse lucht kan geen kwaad. Na mijn lessen heb ik nog even met de headmaster gepraat, het was een van de laatste keren dat ik les kon geven omdat de leerlingen eind november vakantie krijgen.

's Avonds zouden Inge en ik naar de verjaardag van Amy (Nederlandse vrijwilligster) gaan, maar… dat ging niet helemaal lukken. Inge was 's middags met de jongens naar de stad gegaan en op de terugweg in de file beland. Kampala wordt ook wel filestad genoemd, ik begrijp wel waarom… ze hebben namelijk 3,5 uur (!!!!!) in de file gestaan! Rond 19.30 waren ze pas thuis en konden we aan het avondeten beginnen, ondertussen hadden de kinderen rammelende buikjes gekregen dus ging er wel wat te eten in.

Woensdag zou ik weer naar de stad gaan met Patrick, een van de zangers van het Psalm Project. We hadden afgesproken dat hij om 14.00 hier zou zijn, maar een Afrikaan zou een Afrikaan niet zijn als hij niet te laat zou komen. Rond een uurtje of 16.15 kwam meneer dan ook is een keertje opdagen en zijn we alsnog naar de stad gegaan. Het programma hebben we iets moeten bijstellen, maar ik heb kunnen doen wat ik wilde en weer wat van de stad gezien. Toen we langs het veldje liepen was mijn klasje aan het sporten, dus werd ik eerst omver geknuffeld door de meiden uit de klas voor we verder konden. We zijn met een taxibusje naar de stad gegaan, lekker proppen in een busje waar officieel 14 mensen in mogen, maar dat is een overdreven schatting en dan nog houdt niemand zich eraan, dus ongeveer 20 mensen worden in zo'n busje gepropt en dan knor je de stad in. Op een willekeurig punt werden we eruit gegooid en zijn we naar het postkantoor gelopen, ik wilde namelijk wat kaarten naar Nederland sturen. Je moet eerst bij een loket postzegels kopen, dan krijg je die en moet je ze zelf opplakken door met je vinger in een vies sponsje te drukken en vervolgens het vieze goedje op je postzegel te smeren. Vervolgens moesten de enveloppen helemaal dicht… dus we kregen een pot lijm in onze handen gedrukt en zo zaten de enveloppen potdicht. Mocht je een kaart krijgen… succes met het openen van de enveloppe! We zijn nog even naar Bbrood geweest waar ik wat brood kocht voor thuis en we even wat lekkers op de kop getikt hebben. Toen hadden we nog ongeveer een uurtje over en zijn we naar een craftmarket gelopen en hebben we even gekeken naar muziekinstrumenten en wat de prijs daarvan is. Tegen etenstijd zijn we weer naar de andere kant van het centrum gelopen en hebben we een boda naar huis gepakt, dat was weer een stadbezoekje.

Donderdag lukte het Ammi bijna helemaal om de zinnen uit het boek goed te lezen! We hebben ook tekeningen gemaakt bij de zinnen, op de tekening zie je bijvoorbeeld dat 'tes een tent test' en 'een nest en een teen'. Verder is Ammi gek op schrijven, niet om het schrijven zelf maar omdat we op een whiteboardje schrijven waar we ook geurstiften voor hebben, vooral de frambozengeur is erg geliefd. Na de lunch ben ik voor de laatste keer les wezen geven op het schooltje, echt jammer dat ze al bijna vakantie hebben. Deze keer was ook weer een avontuur, man wat ben ik kwaad geweest! Toen ik aankwam waren de kinderen net klaar met een examen dus ze mochten nog even buitenspelen, ik heb de boel een beetje bekeken en met wat kinderen gepraat. Na een halfuurtje mocht ik verder met lesgeven. 'Mijn' lokaal is afgeschermd met een soort houten kamerschermen, daar achter kreeg een andere groep kinderen les van een vrouw die ik naar binnen had zien lopen met een tak in haar hand, wat ik al een verdachte zaak vond. Misschien raad je het al, maar na een paar minuten hoorde ik de eerste kinderen pijnlijden en zag ik de vrouw slaan. En niet zomaar slaan, nee kei en kei hard slaan… Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je kinderen zó ongelofelijk hard kan/wil slaan. Één van de dingen waar ik heel erg kwaad om kan worden. Tijdens het lesgeven was ik aan het denken wat ik hiermee moest… ik kon moeilijk mijn klasje verlaten en die vrouw te midden van al die kinderen een preek geven. -Wordt vervolgd.- Ondertussen werd ik namelijk afgeleid door een van mijn 'collega's' die op het binnenplaatsje hele bijzondere oefeningen aan het doen was, hij rekte zich uit, deed alsof hij aan het rennen was en stond stil met zijn armen wijd en zijn ogen dicht. De kinderen uit mijn klas zagen het ook en begonnen te smoezelen, Ik zei: "ik geloof dat hij wil vliegen", uiteindelijk hebben we er met z'n allen heel erg hard om gelachen terwijl die leraar niets door had. Erg he!? Ach, dan moet je maar niet van die gekke poses aannemen! Na mijn lessen was het tijd voor: musical, dance and drama. De kinderen moesten een lied leren die ze voor hun ouders zouden gaan zingen bij de afsluiting van het semester, dat wilde ik wel zien! Het kleine vrouwtje moest mijn klasje en nog een andere klas aan het werk zetten voor een lied, maar ze had nog steeds die tak in haar handen en ik zag haar af en toe dreigen naar kinderen toe. Ik kon het gewoon niet aanzien en ben naar haar toe gelopen en heb vriendelijk gevraagd of ik de tak mocht hebben, na enige aarzeling gaf ze de tak toch aan me en waren we van het eerste probleem af. Vervolgens zie ik haar gewoon met haar platte hand iemand slaan. Gelukkig gebeurde het maar één keer, wat overigens al één keer te veel is naar mijn idee! Na 3 seconden had ik al door dat ze gewoon geen orde kon houden en de enige manier om zich zelf daarin te redden is dus: slaan. Lijfstraffen zijn officieel verboden in Uganda, maar het zal vast op meer plekken gebeuren. Ik heb de Headmaster verteld over wat ik gezien had en hij schrok daarvan en zou met de vrouw gaan praten. Ik weet niet in hoeverre dat serieus is, maar ik hoop dat hij ook tegen slaan is. Hij nam later de les over en dat zag er in ieder geval al een heel stuk beter uit! Geen geschreeuw, uitleggen wat hij verwacht, kinderen hulp bieden als iets niet lukt, af en toe een grapje tussendoor, wat leuke beweegoefeningen en er werd geluisterd naar de kinderen! Dus laten we hopen op het beste.

Vrijdagochtend werd ik wakker van het lied 'happy birthday', want Samm werd 3 jaar! Wat een feest hebben we gevierd zeg. 's Ochtends eerst al cadeautjes en heel veel ballonnen in de kamer, daarna hebben Ammi en ik het hoofdstuk van de 's' afgesloten, hij kon de zinnetjes ook goed lezen dus maandag gaan we verder met de 'r'. Met rekenen hebben we iets heel speciaals gedaan… we zijn niet gaan rekenen in de schoolkamer maar in de keuken!! Daar zaten twee bruine kindjes die ondertussen witte gezichtjes hadden van de bloem het speculaasmengsel te kneden. De speculaaskoekjes hebben we zaterdagmiddag afgemaakt. Vrijdag hebben we ook nog wat muffins geprobeerd te maken, alleen is dat hier een beetje gokken. Het recept was met grammen maar ik had geen weegschaal, alleen cups, dus dat is passen en meten… vandaar het rekenen! Dan heb je nog een oven die niet helemaal goed sluit en eigenlijk alleen een aan en uit knop heeft, dus dat heb ik, op hoop van zegen, maar aan Wasswa overgelaten. Uiteindelijk hadden we in plaats van muffins iets wat leek op scones, ach, lekker was het wel, vooral toen Dickie thuis kwam en bedacht dat we er wel wat yoghurt en verse ananas bij konden doen. Aan het eind van de middag ben ik nog even met Inge naar een marktje geweest, weer wat leuke dingen op de kop getikt voor een leuk prijsje. De mooie felle kleuren en leuke creatieve maaksels kan ik moeilijk weerstaan… ;) Toen we thuis kwamen waren Guus en Dickie dus weer thuis van hun safari, leuke verhalen en mooie foto's en filmpjes gezien. Met het eten waren er vrienden uit de kerk, een van de jongens van het Psalm Project had nog beloofd pizza te maken en dat had hij dus voor Samm's verjaardag gedaan. Onwijs lekker! Na het eten viel de stroom uit, maar gelukkig hadden de mannen net een kampvuurtje gestookt! Rond het vuurtje hebben we allerlei liederen gezongen, muziek gemaakt en heel hard gelachen, top avondje.

Zaterdagochtend hebben we de verjaardag van Samm nog een keer gevierd met een prachtige cake en wat cadeautjes, want als je 3 wordt verdien je wel echt een verjaardag die twee dagen duurt natuurlijk. Daarna zijn we naar de Amerikaanse club geweest waar ik de eerste zaterdag ook geweest ben, daar was weer een markt en we hebben lekker koffie gedronken daar. Onderweg naar huis zijn Dickie en ik bij de grote weg uitgestapt en nog even op avontuur gegaan. Speurend naar gehakt en wat tomaten, kwamen we natuurlijk met veel meer thuis, overigens ook nog een beetje nat omdat het uiteraard begon te regenen toen we naar huis moesten lopen… Gelukkig ben je hier in no-time droog door het temperatuurtje wat verder prima is. De rest van de middag hebben Dickie en ik in de keuken gestaan, Ammi en ik moesten onze speculaaskoekjes nog afmaken en Dickie heeft haar kookskills even met mij gedeeld!

De kerkdienst van zondag was ook weer een belevenis, want we hadden geen stroom en het regende. Dus alle drums kwamen tevoorschijn en we hebben hele bekende liederen gezongen omdat we geen beamer hadden. De dominee moest ook erg zijn best doen om verstaanbaar te zijn, maar we hebben het overleefd. Hij had ook een goede preek, dat was wel eventjes fijn! Na de dienst hadden we bezoek van twee Nederlandse dames die een week in Uganda zijn. Verder treffen we wat voorbereidingen voor onze minivakantie! Daar heb ik heel veel zin in, ben benieuwd naar Uganda en haar schoonheden… ;)

Tot volgende week maar weer!

Lisanne

Brutale apen en bezoek uit Nederland

Lieve allemaal,

Super bedankt voor alle leuke, mooie en lieve reacties, daar ben ik onwijs dankbaar voor! Fijn dat jullie de verhalen leuk vinden en met mij mee leven. Afgelopen week was ik aardig druk, ja dat kan dus ook in Afrika, maar het was ook allemaal erg leuk, maar dat lees je vanzelf wel! Veel plezier.

Maandagavond ben ik samen met Amy en Lydia naar een musical in een kerk geweest. Rond een uur of 18.00 zou ik bij de meiden zijn, uiteraard begon het net te regenen toen ik op de boda zat… Maargoed, ik ben niet van suiker dus; hoppakkee sjeesen met die handel. Vanaf het verblijf van de meiden moesten we een flink stuk op boda's, natuurlijk was er een flinke 'traffic jam' dus hebben we ongeveer 40 minuten kriskras door de stad en langs alle andere vervoersmiddelen ons leven weer een paar jaar verkort door alle uitlaatgassen. Maarrrr… we zijn bij de kerk gekomen en het was de moeite waard. De musical ging over het verhaal van Esther uit de Bijbel, ik had niet zo heel veel verwacht, het is en blijft Afrika natuurlijk… maar het was echt goed gedaan, het verhaal was redelijk Bijbelgetrouw, de mensen speelden erg goed, en het geluid en licht leken ook aardig professioneel! Dan denk je dat de avond erop zit na zo'n musical, maar toen kwam het langste gedeelte! :P We zijn met een taxi naar huis gegaan, omdat een boda 's avonds laat niet zo heel handig en veilig is. Na ongeveer een half uur was onze taxi er en konden we met z'n 5en mee. Er waren ook nog twee bekenden van Amy en Lydia die meegingen, de één woonde vlakbij dus dat was geen probleem, maar de ander woonde in een wijk ver weg, en ook 's avonds laat staat er enorme file in de stad… dus we hebben er denk ik zo'n 2uur over gedaan, als het niet meer was! Vanzelfsprekend hebben we de rit prima overleefd met gezellig kletsen en een Rolex, dat is een Chapati (pannekoekding) met een gebakken ei, ja de vorige keer zei ik gekookt ei, maar die mensen waar ik toen was hebben hun eigen versie van een Rolex bedacht denk ik… Lekker even weg geweest dus!

De volgende dag was vrij bijzonder, want… we zijn op schoolreisje geweest! Nou ja, het was meer een dagje vrij, maar we hebben het maar de naam schoolreisje gegeven, dan lijkt het nog alsof ik gewerkt heb. Het zit namelijk zo, Inge en Nico kennen een KLM stewardess en zij mocht als reserve naar Entebbe/Kampala vliegen, dan blijft ze 24uur hier in Uganda en vliegt ze de volgende avond weer terug naar Nederland. Uiteraard verblijft de crew in een hotel, dus zijn wij gezellig op bezoek geweest! 's Ochtends heb ik met de jongens gezwommen in het prachtige, grote zwembad en 's middags hebben we lekker gegeten en gekletst! Super fijn even zo'n relaxed dagje! De stewardess had ook nog van alles voor de jongens en andere kinderen in Afrika meegebracht dus de jongens hebben de dag van hun leven gehad. Ze hebben zelfs echte KLM kleding aangehad, en we hebben reuze schildpadden gezien in de tuin van het hotel! Aan het eind van de middag zijn we weer terug naar huis gegaan, maar eerst wilde Inge mij nog wat laten zien… we reden naar een winkelcentrum en daar hebben we een rondje om het gebouw gereden! Want… dáár zaten APEN! Ja, zeker, échte, loslopende, nieuwsgierige en brutale apen! Het personeel van de winkels heeft de apen gelokt met drie appels en ze liepen zo rond de auto, heel erg gaaf om dat te zien! Zelfs een moeder met jong kwam een stukje appel halen! Ik hoop dat ik foto's kan toevoegen.

Woensdag hebben Ammi en ik het hoofdstuk over het lezen van de 'e' en 'n' afgesloten met het zoeken van plaatjes en woorden met deze letters in tijdschriften. We zijn ook begonnen met de schrijfletters, eigenlijk zijn het net kleine tekeningetjes die we maken. We hebben een mooi whiteboard waar we op kunnen oefenen. 's Middags ben ik weer naar de localmarket geweest waar ik al eerder geweest ben, dit keer ging een van de jongens van het Psalm Project mee. Het is heel handig om een Afrikaan mee te nemen moet ik eerlijk zeggen, want je hebt een tolk die alle gekke opmerkingen kan vertalen, je betaald niet te veel want ze weten dat ze hem niet voor de gek kunnen houden én je kan niet of amper verdwalen want hij wist de weg op z'n duimpje te vinden. Natuurlijk zag ik weer tientallen kraampjes, hokjes, tafels met van alles en nog wat, je kan het zo gek niet bedenken of het wordt er verkocht, van onderbroeken tot sinasappels tot zelfgemaakte pindakaas en lakschoentjes en weer terug… Heerlijk om dat te ervaren en te zien terwijl ik veilig achter Patrick aan liep die alle rare mensen met één blik stil kreeg. Veel mensen dachten dat we gingen trouwen, dus we hebben al aardig wat koeien in ontvangst mogen nemen… haha, rare Afrikanen. Mam, wees maar niet bang hoor, we laten ze lekker kletsen! Na de hectische markt zijn we door het oude taxipark gelopen, een grote wirwar van taxibusjes die kriskras door elkaar staan en zich amper voort kunnen bewegen in de drukte. Ik had Patrick beloofd dat ik een Senenene (of iets dergelijks) zou proberen… dus nadat we ons door het taxipark geworsteld hadden stond ik boven een bak met gebakken sprinkhanen, die me allemaal vrij doods aankeken, want de ogen waren nog aanwezig!! Aangezien mijn eetmotto hier is dat je alles moet proberen voordat je er iets over mag zeggen ging ik deze uitdaging aan, tja, het was een zeer bijzondere en vooral knapperige ervaring. Meer kan ik er niet echt over zeggen, de smaak is niet te beschrijven, het smaakt gewoon naar insect… haha. Na deze lekkere snack zijn we op zoek gegaan naar stoffenwinkeltjes, ik heb daar een mooie Afrikaanse stof op de kop getikt waarvan ik een jurk of rok wil laten maken. Honderden verschillende stoffen zijn er te krijgen, steeds weer andere, alle kleuren van de regenboog zijn te krijgen, en dan ook nog zo fel dat je ogen er zowat pijn van doen. Ik vond het lastig kiezen maar uiteindelijk is het gelukt, nu nog een naaister vinden die er wat moois van kan maken. Vervolgens hebben we een colaatje gekocht en zijn we op zoek gegaan naar een boda voor de terugweg. Op de heenweg hebben we een taxi gebruikt maar aan het eind van de middag is dat niet meer te doen met alle files, Kampala is echt een filestad!! Dus na weer een onderhandeling zaten we voor iets meer dan een eurie op een boda, en ik een safeboda, weer naar huis.

Een nieuwe letter was aan de beurt op donderdagochtend, dit keer was het de 't' die we ontdekt hebben in het boek. Ammi kon een hele lijst met woorden bedenken waarin je deze letter hoort, ik merk dat hij hierin groeit! We oefenen ook met het schrijven van de letter die we leren, waar hij uiteraard zijn stinkende best op doet. Ammi met beide handen goed kan schrijven, tekenen en andere handelingen uitvoert heb ik een testje gedaan om te kijken welke hand hij vaker gebruikt. Helaas was dit nog steeds niet zo duidelijk, van de 10 onderdelen deed hij de helft met links en de andere helft met rechts. Dusss, daar moet ik maar weer even wat voor gaan bedenken. 's Middags waren de kinders op m'n schooltje weer helemaal blij dat ik er was, ze moesten de betekenis van een aantal woorden leren. Dat wordt leuk, dacht ik… Want, je kan woorden omschrijven, uitbeelden, tekenen, synoniemen bedenken. Na twee hele duidelijke en belachelijke voorbeelden van mij, begrepen ze aardig wat de bedoeling was. Ze hebben ook nog zelf een verhaal geschreven over een sport of spel en daarna heb ik ze nog een spelletje geleerd wat ik ook met Ammi doe: steeds tegelijk een aantal vingers opsteken, als het samen 5 is mag je elkaar een high five geven. (Thanks to Esther!) Ze vonden het ge-wel-dig!

Donderdagavond zijn Guus en Dickie uit Amersfoort geland in Entebbe, voordat ze hier waren lag ik al in mijn bedje. De volgende ochtend ontmoette ik deze mensen, wat een leuke en lieve mensen! Ze hadden ook nog allemaal leuke en lekkere dingen voor de familie meegenomen, maar ook voor mij! Moeders en Inge hebben stiekem wat geregeld en ik kreeg ook een tas voor leuke dingen van thuis, dankjewel mam! Na het lesgeven ben ik met Amy, Lydia en één van hun huisgenootjes wezen lunchen in de stad. Een lekker lang stuk op de boda gezeten en ontzettend lekker en véél geluncht. Het was super gezellig en fijn om eventjes tijd voor 'mezelf' te hebben. Ook hier geniet ik heel erg van, de stad en verhalen van andere mensen, en ook het delen van vragen en kwesties uit het leven hier.

De volgende ochtend zijn Dickie, Inge en ik naar een 'bridal shower' geweest… Een van de meiden die hier in huis geleefd heeft gaat binnenkort trouwen en tijdens deze ochtend zouden verschillende vrouwen bij elkaar komen om haar 'adviezen' te geven. Volgens mij was het meer een Amerikaans feestje dan een Afrikaans feestje, maar uiteindelijk kwam het allemaal op hetzelfde neer: 'wees onderdanig aan je man'. Wat dan weer wel Afrikaans was is dat alle blanke mensen netjes om 10.30 aanwezig waren en de Afrikanen zomaar even binnen kwamen wandelen, zelfs om 13.30 kwam er nog iemand binnen! De eerste na ons was er pas om 11.30… dus we hebben weer eens een uurtje moeten wachten, je zou er bijna aan gewend raken. Na de eerste helft van de speeches en adviezen mochten we even op adem komen met heel veel lekkers en wat te drinken, er was hele lekkere taart en koekjes en ander lekkers, dat maakt een hoop goed natuurlijk. Na deze pauze werden de cadeaus opengemaakt en kwamen er nog wat adviezen die ik maar even langs me heen heb laten gaan… Kortom; een hele leerzame ochtend! :P Na een korte pauze thuis zijn we weer naar het restaurantje geweest met het prachtige uitzicht over een gedeelte van de stad en Lake Victoria, daar hebben we heerlijk in het zonnetje gezeten. Daarna zijn we naar de Ethiopiër geweest en daar hebben we gegeten, dat was ook een hele belevenis. Er kwam een grote schaal met een soort hele luchtige pannenkoek erop en een stuk of 5 schaaltjes met sausjes, sommige met vlees, andere zonder. Op een ander schaaltje lagen nog meer van die luchtige pannenkoeken en die moet je dan in reepjes scheuren, met die reepjes moet je dan het sausje pakken en in je mond stoppen… Leuk om dat met z'n allen te doen!

Gisteren was het een speciale dag, de kerk van Nico en Inge zou haar eigen dominee krijgen en die werd dus zondag bevestigd. Ik heb samen met Inge de zondagschool gedaan, de kinderen hebben een lied geoefend en ze hebben tekeningen gemaakt die we later als slinger aan de dominee en zijn vrouw gegeven hebben. Voor de bevestiging zijn we weer terug gegaan de kerk in, de kinderen mochten op een mat zitten, waar toen ineens allemaal kakkerlakken uit kwamen, bah! Na allerlei toespraken en uiteindelijk de zegening werden de kinderen bijna vergeten maar hebben ze uiteindelijk toch nog het lied kunnen zingen. Na de dienst was er een maaltijd voor iedereen. Wel op z'n Ugandees natuurlijk, dus met de groene bananen, kip, rijst en een klein beetje groente. Ik heb nog even wat gepraat met bekenden uit de kerk en daarna zijn we naar huis gegaan. Verder hebben we een rustige zondag gehad en hebben de jongens het cadeau wat moeders opgestuurd had opengemaakt. Daar zijn we vandaag gelijk mee aan de slag gegaan.

Het dondert en het bliksemt hier al de halve nacht en tot overmaat van ramp kwam er vannacht een rare man door onze straat heen schreeuwend en roepend met een box of iets dergelijks waardoor we allemaal wakker werden. Guus en Dickie zijn vandaag met Mozes vertrokken voor een safari en een reis door Uganda tot en met vrijdag, dan zien we ze weer terug! Mozes is trouwens een jongeman die gesteund wordt door Guus en Dickie, hij heeft een bus en daarmee kan hij dus als taxi leven en kan hij gids zijn bij safari's en dergelijke. Deze twee weken is Mozes helemaal beschikbaar voor ons allemaal, wat erg handig is aangezien we niet met z'n allen in een auto passen. Ammi en ik zijn weer begonnen op school, het lezen gaat vooruit en ondanks een beetje angst om het fout te doen merkt Ammi dat hij nu toch echt zélf kan lezen! We oefenen veel en zo gaan we steeds naar een andere letter. Vandaag hebben we ook een stoomboot van sinterklaas in elkaar gezet die mijn moeder opgestuurd had en met de andere cadeautjes gespeeld, altijd leuk!

Ik hoop dat jullie het weer leuk vonden om te lezen!

Tot volgende week!

Liefs Lisanne

The LORD is My light!

Toen was het alweer november… niet dat ik daar iets van meekrijg hier, want warm is het nog steeds met af en toe een fikse bui. We hebben het al wel over Sinterklaas maar eigenlijk staat het nog ver van ons af en herfst kennen we hier niet, maar hierbij weer een verhaal over de afgelopen week! Veel plezier met lezen.

De werkbladen met klankoefeningen waren bijna allemaal gedaan dus het echte lezen zat er al aan te komen. Ik denk dat Ammi wel aan wat nieuws en iets meer uitdaging toe is, dus deze week hebben we het boek van Ontdekkend Leren Lezen erbij gepakt en zijn we daar vanaf woensdag voorzichtig in begonnen. Met rekenen gaat de methode iets te snel in mijn ogen dus dat hebben we een beetje aangepast. Ik maak af en toe ook zelf concrete materialen, waardoor ik hoop dat Ammi wat meer inzicht zal krijgen in dat wat we doen. Deze week zijn we verder gegaan met het splitsen van het getal 5 en het getal 10, verder hebben we geld geteld en klok gekeken. Soms gebruiken we ook de computer om verder te oefenen, dat is natuurlijk erg leuk om te doen!

Dinsdag zijn we na school op kraamvisite geweest bij mensen uit de kerk. Zij wonen volgens mij ten noorden van Kampala in een dorp, dus we hebben ongeveer een uur in de auto gezeten voordat we er waren. Onderweg zie je weer de gekste dingen, zo vertelde Inge dat er laatst een nieuwe tunnel gebouwd is, maar…. toen die bijna af was bedachten ze dat een vrachtwagen er net niet onderdoor kon. Typisch Afrikaans, volgens mij gebeuren dat soort dingen alleen hier. Verder heb ik hele stukken moeras gezien waar papyrus groeit en heb ik veel verschillende vogels gezien. Het had ook nog eens heel hard geregend dus de laatste paar meters zijn we glibberend en glijdend naar het huis gereden. De moeder komt uit de VS en vader uit Uganda, ze hebben een mooi huis en dit is hun tweede kindje. Super lief meisje wat ik ook even vast mocht houden! Verder hebben de jongens al het speelgoed van hun zoontje uitgeprobeerd en hebben we daarna op z'n Ugandees 'thee gedronken'… We kregen een grote mok hete thee en Chapati, Chapati is een soort grote, wat drogere en uit laagjes opgebouwde pannenkoek. De vrouw vertelde dat Ugandezen graag een gekookt ei erin doen en dan de Chapati opvouwen en zo eten… ik heb het maar bij de Chapati gehouden en dat smaakte erg goed! Als lunch hadden ze ook nog iets Ugandees gegeten en uiteraard moest ik dat proeven. Het was weer die groene banaan een soort pindasaus, niet mijn favoriet, haha.

Woensdag werd ik wakker en dacht ik eventjes dat ik in Nederland was, man wat een regen! En het ging maar door en door… echt zo'n dag dat je het liefst de hele dag in je bed blijft liggen. Gelukkig werd het 's middags wel droog. We zijn die dag echt begonnen in Ontdekkend Leren Lezen, de eerste hoofdstukken gaan over rechte en kromme lijnen. Ammi moest dus ook tekeningen maken met alleen maar rechte of juist alleen maar kromme lijnen, nog best lastig als je zo goed moet nadenken tijdens het tekenen! Maar wat kan hij mooi tekenen!! Prachtige KLM vliegtuigen komen tevoorschijn tussen tientallen wolkenvelden en vliegen zo langs de zon naar Nederland… ;) 's middags hebben we zelfs geverfd! Dat was leuk.

De volgende dag heeft Ammi voor het eerst echt woordjes gelezen uit een leesboekje. In het werkboek leerden we dat 'e' en 'n' samen 'en' is, dus dat woord hebben we opgezocht in een leuk leesboekje. Ammi las de woorden 'en' en 'een' en de rest heb ik gelezen, zo hebben we samen het boek uitgelezen. We waren allebei apentrots!

's Middags ben ik weer naar de basisschool om de hoek geweest, toen ik aankwam was het nog even lunchpauze, de principal was net 'jackfruit' aan het eten en vroeg zich af of ik ook iets lustte… Vanzelfsprekend kon ik daar geen 'nee' tegen zeggen. De vrucht komt van een boompje in het midden van het 'schoolplein'. De vrucht is zo groot als een pompoen, maar dan ovaal en een beetje groenbruin. Ze snijden de vrucht en daarin zitten dan een soort gele zakjes die je kunt eten, binnenin dat zakje zit een grote pit. Voordat ik dat zakje eruit getrokken had waren we al 5 minuten verder. De smaak is een beetje zoet en de structuur is een stevig en glibberig. Iets wat ik dus nog nooit eerder gegeten heb, weer een nieuwe ervaring! Mijn lessen waren ook weer een hele ervaring, we werken met Engels over 'games', dat is dus sport en spel. Ik kon niet precies de opdrachten doen die in het tekstboek staan aangezien we maar 1 tekstboek hebben, dus alleen het improviseren is al een hele kunst voor mij. De kinderen moesten zelf een nieuw spel bedenken inclusief spelregels en dergelijke, na de uitleg en een voorbeeld knikten elf hoofdjes dat ze precies begrepen wat ik bedoelde… Nou, niet dus! De eerste groep was klaar, benieuwd als ik was keek ik in het schrift: Our game is Football, we need a ball and you may not fight. Eehm, ja, voetbal is natuurlijk zeer vernieuwend… NOT. Dus daar ging ik weer, een nieuwe uitleg en een nieuwe poging. Helaas lukte het nog steeds niet helemaal, ik had echt het idee dat het hele 'creëren van iets nieuws' moeilijk was voor ze. Na veel nadenken (en voorzeggen) hebben ze het voor elkaar gekregen de regels van bestaande spellen maar aan te passen. Even een voorbeeld, ga er maar even voor zitten want ik ben bang dat je het resultaat schokkend zult vinden… Daar komt ie: met het spel estafette werd er geen stokje doorgegeven maar een steen! Ja, dat is natuurlijk een hele verandering…

Vorige keer vertelde ik al dat we klassikaal een woordweb gemaakt hadden, dit keer hebben ze dit in groepjes gedaan en het moest gaan over een computer. Één van de groepjes heb ik geleerd om een woordweb op de computer te maken. Ondertussen kwamen de andere kinderen steeds naar de computer om te kijken wat er op het scherm stond zodat ze dat in hun woordweb konden zetten… ook dat zegt weer iets over het denkvermogen. Alles draait om het letterlijk kopiëren en uit je hoofd leren van informatie in dit onderwijs.

Vrijdag heeft Ammi voor het eerst echt een rijtje met woordjes gelezen, dat ging al erg goed! In de avond hadden we 'movie night': de jongens snel douchen, projector klaar zetten, de huiskamer verbouwen en kijken maar! Een beetje popcorn erbij en het was net of we in de bioscoop zaten. We hebben de film van de kleine ijsbeer gekeken, klinkt nogal zoetsappig, maar ik kom er wel achter dat kinderfilms vaak hele enge en rare dingen hebben… Een Eskimofamilie die op een hele enge manier in de toekomst kan kijken, een donker zwarte boot met enge geluiden die vissen op eet, ik vind het maar raar.

De volgende ochtend heb ik lekker rustig aan gedaan en ben ik 's middags op een boda naar de stad gegaan. Even rustig naar de craftmarket geweest waar ik de vorige keer ook even was. Ik heb wat mooie dingen op de kop getikt en daarna een kop koffie gedronken bij een tentje. Ondertussen begon het kei hard te regenen dus ik ben maar even blijven plakken voordat ik weer terug ging. 's Avonds was er een feest van de African Bible University waar Inge 5 jaar lesgegeven heeft. Psalm Project Afrika zou drie liederen zingen, je raadt het al… het werd er maar één! Maar ik heb een leuke avond gehad. Toen we aankwamen was er ook eten, wat vlees, vis, rijst en een heel klein beetje groente. De mensen hier denken dat groente voor arme mensen is… Tijdens het eten heb ik lekker kunnen praten met wat bekenden van Inge waarmee we aan tafel zaten. Vervolgens werden er eerst wat liederen gezongen en gedanst, de dans was heel leuk om te zien! Daarna kwamen er nog een paar toespraken, die wat minder interessant waren, dat vond de rest van de gasten ook want de zaal werd leger en leger. We zijn tot het eind gebleven, omdat we hoopten dat we nog een lied van Psalm Project konden meekrijgen, maar helaas.

Deze week vond ik de kerkdienst wat beter dan vorige weken. Inge had het namelijk ook voor elkaar gekregen om een psalm te zingen. Het was psalm 27, ik zal de liedversie onder aan de blog zetten, het is de moeite waard om hem te lezen! De preek ging over psalm 1, ik vond dat de predikant dit keer een goede en duidelijke uitleg gaf vanuit de Bijbel. Gelukkig kan dat dus ook! :) Na de dienst is Naomi, een Nederlandse vrijwilligster die in Mpigi haar afstudeeronderzoek doet, met ons mee naar huis gegaan. We hebben op de veranda het spel Carcasonne gedaan terwijl het kei en kei hard begon te plenzen en te waaien, de hele veranda stond blank… Zo erg had ik het nog niet meegemaakt! Een regenachtig zondagje dus, we hebben 's avonds zelfs binnen gegeten, dat is ook nog niet eerder gebeurd. Uiteindelijk is Naomi hier blijven slapen omdat het al laat werd. Die avond hebben we onder het genot van een glas rode wijn nog lang doorgepraat over de cultuur en de mensen hier, daar raak je nooit uitgepraat over geloof ik!

Hier nog even de psalm!

Psalm 27 - The LORD is My Light

Of this I am sure,

I will see God's goodness,

My soul will rest in

the land of the living;

Be strong in the LORD

The LORD is My light,

And my salvation.

Whom shall I fear?

Shall I be afraid?

The LORD is my life.

One thing I need,

One thing I ask for,

To dwel in Your house,

Each day of my life;

Delighting in You.

In troubled times,

He keeps me secure,

He covers me.

He lifts my head,

Above the storm.

Liefs en tot volgende week!

Visje, visje op de boda, visje, visje...

Visje, visje op de boda, visje, visje…

Lieve mensen, bedankt voor alle reacties en lieve woorden! Gaaf om te merken dat er zoveel mensen zijn die met mij meeleven!

Hier weer een samenvatting van de afgelopen week! Veel plezier met lezen.

Een boda (motortaxi) kan werkelijk alles vervoeren… zo ook wc-borstels of vissen. En dan bedoel ik geen goudvisjes of guppies, nee, echt immens grote vissen! Met een paar van die vissen kan je denk ik heel Kampala van kibbeling voorzien, met een klein beetje fantasie natuurlijk… Ik hoop dat ik een foto op de blog kan zetten zodat jullie het ook kunnen zien.

Maandagmiddag ben ik met Inge en de jongens op verjaardag geweest bij een bekende van de familie. Voordat we echt op weg gingen, hebben we eerst ons leven gewaagd in een grote shopping mall, die oorspronkelijk twee verdiepingen zou krijgen en nu al rond de tien verdiepingen heeft. Lijkt niet zo'n groot probleem, maar de fundering is dus bedoeld voor twee verdiepingen, toen die af waren hebben ze er gewoon nog een paar verdiepingen boven op gezet, gevaarlijk! Uiteindelijk hebben we het bosje bloemen te pakken gekregen en stonden we in no-time weer bij de auto en waren we onderweg. De jarige Job had zijn verjaardag de dag ervoor al gevierd dus er was niet echt een feestje of iets dergelijks. Onderweg heb ik weer de gekste dingen gezien en dus ook de boda met vis. Ik heb geprobeerd wat foto's te maken van de omgeving en langs de weg, dus als het lukt zal ik die ook toevoegen. Ik heb me weer verbaasd over de woonomstandigheden van de mensen, kleine hutjes waar wij niet eens onze fietsen in zouden durven zetten zijn voor hen woonkamer, slaapkamer, keuken en badkamer in één. Echt bizar om te zien, en dan heb ik het alleen nog maar over de grootte van zo'n 'huisje'. Er is geen elektriciteit, water, er woont een grote familie en als het regent heb je kans dat alles flink nat wordt… of nog erger… dat je met matje en al wegstroomt uit je huisje!

Aan het begin van de week hebben we op school niet alleen uit ons boek gewerkt, maar ook geverfd zoals ik dat vorige keer al zei. Inge was namelijk woensdag jarig en de jongens hebben samen iets moois geknutseld voor haar. Vooral Ammi vond het allemaal een erg spannend en serieus gebeuren, de schooldeur moest 24 uur per dag dicht en hij kon bijna zijn mond niet houden tijdens de maaltijden. Ondertussen vertelde Samm doodleuk aan Inge dat hij niet mee kon met de boodschappen omdat hij: 'voor jou jaardag moet tekenen'. Daar ging ons geheim… haha.

Dinsdag ben ik na de lunch naar het schooltje hier om de hoek geweest. Het is een kleine school waar alle 120 kinderen in een groen/wit gestreept uniform lopen. Er zijn 7 klassen en hoeveel leerkrachten er zijn is nog een raadsel, want afgelopen week was er maar 1 geloof ik. Vol goede moed en energie liep ik de hoek om, langs een openlucht garage en keek ik rond of ik de principal (directeur) ergens zag ronddwalen. Dat was niet het geval, maar een andere leerkracht verwelkomde mij en ik legde hem uit wat ik kwam doen, na wat verbaasde en ingewikkelde gelaatstrekken begreep hij het ongeveer. Ik moest in de grote sofa in het minuscule kantoortje gaan zitten en daar vandaan zag ik hem naar een klaslokaal lopen waar vervolgens een luid gejuich te horen was. Samen met die leerkracht liep ik over het modderige binnenplaatsje richting het klaslokaal waar 30 bruine ogen mij aanstaarde. Eigenlijk was dat mijn eerste verbazing, er waren maar 15 kinderen!! Vervolgens zag ik dat ze wel op half ingestorte bankjes zaten, er achter in de klas allemaal gereedschap lag en dat er in het dak allerlei gaten zaten waardoor het regenwater zo naar binnen druipt. Nadat ik mij voorgesteld had werd er weer gejuicht van blijdschap, een Mzungu (blanke) juf is natuurlijk ook erg bijzonder. De leerkracht die me meegenomen had smeekte me bijna of ik niet een lesje kon geven, dus daar stond ik dan… een Engels boek wat ik even vluchtig doorgebladerd had en 15 nieuwsgierige en enthousiaste Ugandezen voor m'n neus. Gelijk aan de bak dan maar, ik heb ze twee uur lang kunnen vermaken met een Engels lesje en wat Nederlandse spellen zoals; commando pingelen, de paardenrace en galgje. Ze vonden het uiteraard geweldig! Om 16.00uur was de les afgelopen en moesten de kinderen de school schoonmaken, waar volgens mij echt geen beginnen aan is met dat rode zand hier... De principal was weer terug en ik heb hem nog even gesproken, ik had hem de vorige keer verteld over mijn computerlessen in Malawi en hij vroeg zich af of ik dat hier ook kon doen, hij kon namelijk wel één laptop regelen. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik wel wat wil vertellen over computers maar dat je moeilijk met 15 kinderen achter 1 computer kan werken, ik geloof dat hij het wel begreep. Misschien kan hij zelf ook nog wel een computerlesje gebruiken, of de administrator die in het zelfde hok zit.

De volgende dag was het al vroeg feest, ik werd wakker van een verjaardagsconcert wat gegeven werd door de jongens voor Inge. Tijdens mijn ontbijt hebben de jongens het cadeau dat ze gemaakt hebben aan Inge gegeven. Na school zijn we naar Acacia shopping mall gegaan, waar Inge een mooi cadeau kocht en ik zelf even rond gewandeld heb. 's Avonds hebben we weer een kampvuur gemaakt en kwamen er nog wat vrienden langs.

Donderdagochtend regende het de hele tijd, Ammi en ik zaten gelukkig in school te werken, maar we bedachten wel dat ik 's middags naar de school zou gaan. Ik was bang voor een modderglijbaan, maar het viel mee, want na een uurtje zonneschijn was de nattigheid verdwenen. Dit keer waren er wel leerkrachten, maar ik begrijp nog steeds niet helemaal hoe het nou in elkaar zit. Ik werd naar een ander lokaaltje geloodst waar 'mijn' klasje al op me zat te wachten. In dit lokaal was elektriciteit en dat zou ik nodig hebben voor mijn computerles…. of iets wat er op lijkt. Tijdens het eerste uur werd de computer aangesloten en geïnstalleerd. Ondertussen heb ik Engels gegeven aan de klas en heb ik ze geleerd hoe je een woordweb kan maken. Aangezien ik maar één computer had heb ik de kinderen eerst met hun eigen ideeën laten komen over een computer. Sommige kinderen vertelden dat ze thuis een computer hebben! Ik viel zowat flauw... dat had ik niet verwacht. Zij konden al aardig wat vertellen en de andere kinderen hebben er denk ik ook wel wat van opgestoken. Volgende keer hoop ik iets van Microsoft te hebben, zodat een groepje kinderen echt zelf iets kan doen op de computer. Terwijl ik aan het lesgeven was liepen er steeds kleine kinderen langs mijn lokaal, een Mzungu juf is toch wel heel bijzonder... Dinsdag geef ik geen les, de laatste klas heeft examens en alle andere kinderen zijn dan vrij...

Van mijn familie hoorde ik dat er in Nederland al aardig wat regen gevallen is, nou Uganda kan er ook wat van hoor! Ik heb vrijdag mijn ogen uit gekeken. Tijdens de lunch begon het ineens te hozen, het leek wel alsof er hele bakken met water omgekiept werden in de lucht. 'Normaal' duren deze buitjes maar even en is de zon daarna weer gezellig aanwezig, maar dit keer duurde het denk ik wel 2 á 3 uur lang. Misschien denk je nu wel, ach, dat gebeurt in Nederland toch ook weleens? JA, dat klopt! Maar helaas zijn Nederland en Uganda een beetje verschillend wat betreft de oorzaken die de regen kan hebben. Samen met Nico, Jantine en Evelien ben ik in de auto gestapt omdat we een workshop van Psalm Project Afrika zouden meemaken in het dorpje Mpigi, net buiten Kampala. Onderweg heb ik mij enorm verbaasd over alles wat er gebeurde op straat. Ineens waren er nog maar enkele Afrikanen te zien en waren de piepkleine winkeltjes volgepropt met mensen, de modderstromen snelden langs de wegen naar beneden en sommige wegen werden zelf één grote modderstroom. Kleine kinderen liepen door de regen naar huis, sommigen hadden een groot bananenblad te pakken gekregen en gebruikten die als paraplu, anderen liepen zeik en zeik nat over straat in een paar vodden, dat kleding voor zou moeten stellen. Ik kon alleen maar denken aan mensen die onderaan een heuvel in zo'n klein houten hutje wonen en nu gewoon compleet weg zouden regenen. Op dat moment werd ik mij pas bewust van wat regen voor dubbel effect heeft in een land zoals dit; aan de ene kant is het goed voor de grond en de landbouw, maar aan de andere kant is het ook een groot gevaar. Het was voor het eerst dat ik echt de drukke stad uit ging, naast alle regen heb ik ook een beetje van de natuur van Uganda gezien. Het is hier enorm groen en er groeit hier van alles. In het dorpje zijn we al glijdend in de kerk (lees: donkere spelonk) terecht gekomen waar de workshop gegeven zou worden. De drie jongens van Psalm Project waren er alleen nog niet, want welke Afrikaan gaat er nou over straat als het regent? Dan begint je programma gewoon even wat later. Terwijl we wachten doen we een voorstelrondje en daarna mag iedereen vertellen wat zijn/haar favoriete psalm is. Ik vond het bijzonder om de verhalen van mensen te horen die ze verbinden aan een Psalm. De workshop van het project was heel gaaf om mee te maken, de groep werd in tweeën verdeeld en beide groepen hebben een van de psalmen op een Afrikaanse melodie gezet. Na ongeveer een dik uur was het eerste lied al helemaal af, bizar hoe snel ze dat gedaan hebben! Het klonk allemaal goed en mooi, alleen werd het in Luganda (streektaal) gezongen dus verstond ik er helaas niets van. Na de workshop werden we bij de Pastor uitgenodigd om te komen eten, dat was natuurlijk een hele belevenis… Bij zijn huisje aangekomen trokken we onze schoenen en slippers uit en liepen we de woonkamer in, een betonnen kamer met veel te grote banken en stoelen erin waardoor je je kont niet kan keren. Het eten stond al klaar op tafel! Vervolgens kwam er een teil met water langs, zodat we onze handen konden wassen en daarna konden we beginnen met eten. Er was cassava, zoete aardappel, iets wat gemaakt wordt van een soort groene bananen en een soort soep waar varkensvlees in zat. Het schijnt dat je hier gewoon mee kan eten met de bevolking zonder veel kans te hebben op voedselvergiftiging, dus daar ging ik… Ik besloot dat ik die dag maar even vegetarisch was en heb het vlees maar even gelaten voor wat het was. Het viel me best mee, het zal niet m'n favoriete eten worden, maar heel vies was het ook niet. Cassava is een beetje droog, het prutje van die groene bananen leek op zoetige aardappelpuree en vond ik goed te doen, de soep was aardig zout maar bracht wel wat leven in de brouwerij. En het belangrijkste; ik ben niet ziek geworden! J

's Avonds hoorde we het vervelende bericht van de Nederlandse studente die vermist geraakt is in Uganda, wat een naar verhaal! Laten we hopen dat er duidelijkheid komt.

Zaterdag ben ik mee gegaan naar de supermarkt en ben ik weer even bij een café neergeploft zodat ik even kon internetten. Helaas werkte het internet niet zo goed, maar heb ik wel kunnen genieten van een overheerlijke cappuccino! Zaterdagavond zijn we met Lydia en Amy gaan eten bij een Italiaans restaurant, Lydia was namelijk jarig! Dat was erg gezellig en lekker.

De volgende ochtend zijn we na de kerkdienst langs de brievenbus gereden, dat is een zondagsritueel hier. Daar vond ik een mooie kaart van mijn ouders en broertjes!! Super lief, die krijgt een heel mooi plekje in mijn kamer. Na de koffie ben ik met Jantine, Evelien en vijf Ugandezen naar een strand in Entebbe geweest, ook dat was weer een heel avontuur!! We zaten uiteraard met z'n allen in één auto, hip-by-hip (heup bij heup). Terwijl we gezellig aan het socializen waren bedacht onze chauffeur, één van de jongens, dat hij de file wel eventjes kon passeren, wat natuurlijk ten strengste verboden is, maar als iedereen het doet kan je natuurlijk niet achterblijven… En ja hoor, het is niet te geloven, maar er zat een politiemotor achter ons. Daar ging ons dagje strand, de boze agent zorgde dat we moesten stoppen en de chauffeur moest de sleutels inleveren en uitstappen. Een half uur lang hebben we verhalen gehoord over mensen die naar een politiebureau moesten, rare boetes en we zagen het hoofd van de agent niet echt veel vrolijker worden. Maar de boosdoener scheen soldaat te zijn en door middel van een omkoping zijn we met een kleine boete vrijgelaten om weer verder te gaan. We moesten nog wel even doen alsof we naar het politiebureau reden… anders had die agent natuurlijk ook een probleem gehad! Gelukkig konden we weer verder en na een tijdje kwamen we bij het strand, dat was iets anders dan ik mij had voorgesteld, haha. Je kan het een beetje vergelijken met het kleine zeetje in Spakenburg, alleen is het Eemmeer dan omgetoverd in een bizar groot Lake Victoria en is er een ieniemienie strookje zand waar heel veel mensen lagen en op het gras zaten ook veel mensen en klonk er heel veel en harde muziek. Jantine had het spel Uno meegenomen dus dat hebben we gezellig gedaan, en wat een lol hadden we… haha. Toen het donker begon te worden hebben de mannen vis besteld. Het is dat ik wel aardig wat gewend ben… want je krijgt gewoon letterlijk een hele vis op een schaal, inclusief staart, ogen en vinnen, ik was blij dat het donker was. De vis smaakte wel ontzettend goed, het was Tilapia geloof ik, dat is gewoon een witvis! Rond een uurtje of 22.00uur waren we weer thuis, weer een ervaring rijker!

Dat was het weer voor deze week, ik hoop dat jullie van deze verhalen genieten en een klein beetje een voorstelling kunnen maken van het leven hier.

Liefs Lisanne