Lesgeven!

Klanken, letters, figuren, cijfers, getallen, woorden, stippen, pionnen, klokken, euro's… ja je zou er nog moe van worden, maar wij niet hoor!! Nou ja, beetje dan… We maken dobbelstenen, spelen leuke spelletjes en luisteren goed naar de klanken van de Nederlandse taal. Verder zingen we natuurlijk veel en gelukkig houden Ammi en ik allebei van knutselen en tekenen, dus kunnen we allerlei leuke dingen maken.

Afgelopen dinsdag moest ik er echt even aan wennen dat ik nu één kind aan het lesgeven ben. Het is echt heel anders, je bent heel intensief en van heel dichtbij met één persoon bezig en ik merk dat ook aan het proces. Hier volgt een voorbeeldje… Dinsdag hadden we het met rekenen over verschillende getallen. De cijfers kent Ammi al erg goed, maar de getalbeelden van een dobbelsteen kende hij nog niet allemaal. Dus we hebben lekker veel spelletjes gedaan en geoefend met het herkennen van de stippen op een dobbelsteen. Woensdagochtend pakte ik een dobbelsteen en herkende hij alle getalbeelden direct! Ik was echt helemaal verbaasd, dat hij dit in zo'n korte tijd nog steeds zo goed wist. We hebben gelijk zelf een mooie gele dobbelsteen geknipt, gevouwen en stippen gegeven en het is prachtig geworden!

Dinsdagochtend was Inge naar de school hier om de hoek gegaan om aan de directeur te vragen of ik iets kan betekenen op de school. Ik moest maar een brief gaan schrijven, want alles moet officieel gedaan worden. Nou dat officiële juich ik natuurlijk toe, dus heb ik m'n oh zo geweldige Engelse geheugen op de proef gesteld en ben ik aan de slag gegaan met een sollicitatiebrief. 's Middags heb ik verder rustig aan gedaan en even een filmpje gekeken, ook weleens lekker! We aten hele grappige aardappelpannenkoekjes en gevulde avocado, daarna had Mister Waswa heel lekker passievruchtijs gemaakt als toetje. Ja, jullie weten hoe kieskeurig ik daar in ben dus dit zegt heel wat! Soms denkt hij alleen dat hij de recepten wel uit zijn hoofd weet en daardoor de helft van de ingrediënten vergeet toe te voegen, maar tot nu toe mag ik zeker niet klagen.

Mijn levende wekker zorgde er voor dat ik weer gezellig wakker werd woensdagochtend, de jongens zijn meestal iets eerder wakker dan ik. Een goed moment om me nog voor een laatste keer om te draaien en een poosje later m'n bed uit te stappen. Ik nuttig mijn ontbijtje en dan besluiten Ammi en ik dat het wel weer tijd wordt voor school. Na het lezen hebben we even pauze, maar eigenlijk wil Ammi gelijk door met rekenen. Eigenlijk was hij vooral heel nieuwsgierig naar het knutselwerkje wat ik klaargelegd had… de dobbelsteen maken! Na de lunch lees ik even wat en daarna gaan we naar African Biblie University waar Inge ooit lesgegeven heeft, we hebben vliegers mee en op het grote sportveld kunnen de jongens lekker uitrazen! De University deed me denken aan het ETTC in Malawi, alles tot in de puntjes goed verzorgt, mooie gebouwen die uiteraard symmetrisch neergezet zijn en de werklui in hun blauwe overalls. Er stond hier niet zoveel wind dus de jongens moesten hard rennen om de vliegers in de lucht te houden, maar ze vonden het geweldig. Na heel veel en hard rennen en ongeveer honderd zweetdruppels later zijn we nog even een supermarkt in geweest waar bijna alles te koop is; van groente en fruit tot een wc-bril met deksel waarop een winterstafereel stond zodat je in gedachten je billen even kan laten afkoelen als je het heet hebt… (niet dat Afrikanen weten wat sneeuw is, maargoed) 's Avonds ben ik redelijk vroeg mijn bed ingedoken en dat was maar goed ook, want…

De volgende ochtend was mijn levende wekker (lees: zingende Samm) nogal vroeg wakker. Achja, het is dat hij redelijk verstaanbaar en goed zingt voor een 2jarige, dus ik bedenk me maar dat niet iedereen zo een privéconcert krijgt. Als hij ooit beroemd wordt kan ik in ieder geval zeggen dat hij me in levende lijve wakker gezongen heeft!;) Donderdag ging het goed op school we hebben geoefend met de 'o' en de 'oo' dat is nog best lastig hoor, en met rekenen zijn we aan de slag gegaan met echte sommetjes en geld! Maarja, tussen euro's en shilling zit nogal een verschilletje, gelukkig heb ik nog wat euro's meegenomen. Na school hebben we een echt schild en een speer gemaakt, dus nu kunnen de jongens echt "pilatus" (piraten) zijn. Ik hoor Jelle en Corné al tegen elkaar zeggen: 'sinds wanneer hebben piraten een schild en een speer?!'. Ja weet ik ook niet, dus we hebben het fenomeen ridders ook maar even geïntroduceerd. De rest van de middag regent het redelijk hard en dat betekent voor de jongens: laarzen aan en naar buiten!! 's Avonds voorbereiding voor school gedaan en wat administratie; gegevens en proces van het hele schoolgebeuren in een documentje zetten.

Vrijdag voelde ik mij niet helemaal fit, beetje verkouden. Gister misschien een beetje kou opgelopen, het was toen iets minder warm en zonnig dan normaal. Maar het schoolleven gaat natuurlijk gewoon door, we hebben geoefend met geldsommen, dat was weer behoorlijk lastig. Gelukkig gaat het met de dobbelstenen en andere sommetjes heel erg goed. Mooi om een leerproces van zo dichtbij mee te mogen maken en je ziet en voelt ieder klein verschil in het leren. Tijdens het zingen van het lied: 'ik zag een kuikentje…' stuitten we op het woord "schuilplaats", want wat is dat eigenlijk? Ammi heeft een hele mooie en sterke boomhut in de tuin dus die hebben we als voorbeeld genomen, na heel hard nadenken werd onze omschrijving: het is een plek waar je jezelf kan verstoppen en waar je veilig bent. Tussen de middag had Mister Waswa weer heerlijke pannenkoeken gebakken dus daar hebben we van gesmuld.

Na de lunch hebben we mijn 'sollicitatiebrief' naar de school gebracht, daar maakte ik kennis met de directeur. Een hele aardige en volgens mij redelijk jonge man die, voor zover ik het nu kan zeggen, zich op een goede manier inzet binnen het onderwijs. Terwijl hij praatte over de school en de methodieken zag ik een hele blije en dankbare glinstering in zijn ogen. Tof om te zien! Ik was bang dat de brief niet meer dan een formaliteit zou zijn, maar hij begon het direct te lezen. En hij was ook nog eens heel blij met de inhoud, mooi! Vanaf nu hoop ik iedere dinsdag- en donderdagmiddag op de school te helpen. Wat ik precies ga doen is nog niet duidelijk, ik dacht ik kan wel iets afspreken, maar uiteindelijk loopt het toch anders dan je denkt… het is en blijft Afrika. Dus ik heb een Engels leerboek meegekregen en weet welke les er gegeven wordt, dus ik ga kijken hoe ik dat zou doen en dan zie ik dinsdag hoe de leerkracht uit P4 dit aanpakt. In de onderbouw wordt in de moedertaal gesproken en daar is geen beginnen aan voor mij, dus kom ik in de middenbouw terecht waar Engels de hoofdtaal is. Het is een kleine school met in totaal 120 leerlingen, weten jullie nog dat ik in Malawi in een klas van 120 leerlingen liep?! Ik ben benieuwd hoe het er hier aan toe gaat! Toen ik thuis kwam ben ik maar even op bed gaan liggen lezen, hopen dat ik snel weer topfit ben!

Van vrijdag op zaterdag had ik amper geslapen en die ochtend voelde ik me net een vaatdoekje, maargoed de hele dag in je bed liggen helpt nou niet echt dus ben ik nog even op pad geweest. Nico en de jongens gingen boodschappen doen en Inge moest wat dingen in het winkelcentrum kopiëren, ik ben bij een koffiezaakje neergestreken, met een zonnetje in m'n rug, een heerlijke cappuccino en een goede internet verbinding heb ik me goed vermaakt. Ik had mijn laptop meegenomen, dus ik heb even wat belangrijke en handige dingen opgezocht. Doordat ik in de zon zat voelde ik me al een stuk beter. Thuis was ik wel weer aardig gesloopt dus heb ik even een filmpje gekeken en die avond heb ik gekookt, Mister Waswa is in het weekend vrij, dus ik heb mijn 'kookskills' (lees: recept leesvaardigheden) laten zien. Op het menu stond Pasta Hawaii, en we konden zelfs alle ingrediënten hier vinden. Eenmaal aan tafel hadden de kinderen het al snel over peppa, peppa (peper) en inderdaad, mijn mond brandde ook flink toen ik een hap nam, het was nogal pittig… bleek dat Nico pittige tomatensaus gekocht had, haha. Dus uiteindelijk is het Pasta Hawaii Pikant geworden, maar wel met verse ananas!! Na het eten hebben we een kampvuur gemaakt en alle stoelen van de veranda er omheen gezet, Lydia en haar ouders kwamen die avond ook gezellig langs. Een lekker warm vuurtje, goed gezelschap, fijne tempratuur, mooie verhalen en popcorn, wat wil je nog meer?

Zondagochtend kon ik weer lekker lang slapen, best relaxed dat de kerk zo laat begint. Bij de kerk waren natuurlijk ook weer de andere Nederlanders, leuk om elkaar weer even te spreken. Tijdens de dienst heb ik niet zoveel meegekregen, ik voelde me nog steeds niet helemaal fit en kreeg het een beetje benauwd van het hele gebeuren. Ik zal even kort iets vertellen over de kerk… eigenlijk moet je het natuurlijk gewoon zelf meemaken… ;) Heel veel verschillende mensen hebben een taak in de dienst; bidden, zingen, lezen, de gemeente zegt ook een aantal keer hardop bepaalde stukken op. Dat is overigens ingesteld vanwege het gebrek aan Bijbelkennis. Er worden veel muziekinstrumenten gebruikt in de dienst en er worden eigenlijk geen psalmen gezongen, Inge is bezig om de psalmen van het Psalm Project Afrika in de dienst een plek te geven. Dit project is een lang verhaal, maar vast wel op internet te vinden, het komt er op neer dat de psalmen zoals ze in de Bijbel staan op een Afrikaanse melodie gezet worden. Dit omdat er in Afrika alleen liederen gezongen worden, maar de psalmen hebben juist hele mooie inhoud en geven ook een houvast aan Bijbelkennis. In deze kerk wordt iedere zondag avondmaal gevierd, niet zo uitgebreid. Na de dienst blijft volgens mij de hele gemeente nog hangen om met elkaar te praten, door de weeks zien ze elkaar amper of niet, dus dit is een mooie gelegenheid om elkaar te ontmoeten. Rond een uurtje of 14.00 komen we na onze wekelijkse stop bij de brievenbus weer thuis en drinken we een bak koffie, Lydia, Amy en Tjerk (vriend van Amy) zijn er ook! Gezellig!!

Vandaag begon het werkende leven weer, wekker gezet en met nieuwe energie knallen op school. Ik voel me al stukken beter gelukkig! Samm blijft vandaag ook lekker veel op school, we luisteren naar een mooi Bijbelverhaal, zingen wel tien liedjes waarbij Samm gitaar speelt (ofcorse). Ik vind een van de leukste/mooiste dingen om te doen het zingen, de kinderen zijn zo enthousiast en gaan helemaal op in de muziek! We hebben vandaag ook iets geverfd, maar waar dat precies voor is lezen jullie de volgende keer!

Bedankt voor jullie leuke reacties de vorige keer, als ik tijd over heb zal ik maar eens aan een boek beginnen pap en mam!;) Ik hoop dat jullie weer genoten hebben van het leven van een Nederlandse schooljuf in Kampalaaa!

Liefs Lisanne

Yeaaah i'm in Africa!

Je loopt het vliegtuig uit, haalt een visum, trekt je koffers van de band en loopt naar buiten…

…je ruikt de Afrikaanse geuren, voelt de Afrikaanse warmte en ziet de Afrikaanse drukte! Yes, ik ben er!

WAARSCHUWING... het is weer een veel te lange blog!

Bij de uitgang van het vliegveld stond Nico, samen met een van de nachtwakers, al op mij te wachten. Ik ben blij dat ik veilig aangekomen ben en hen gelijk zie! Daarna zit ik ongeveer drie kwartier met open mond in de auto. Hoewel het al donker is kijk ik mijn ogen uit, want het is nog druk genoeg op straat. Voor ik het weet zijn we bij het huis van Nico en Inge, daar ontmoet ik ook Inge. Het huis is groot, oud maar ontzettend gezellig, ik voel me net een prinses in een Afrikaans paleisje. Ooh, en even voor ter vergelijking met Malawi… ik heb zelfs een echte kledingkast, dus m'n koffers zijn opgeborgen en alles ligt of hangt netjes in de kast. Verder kunnen de ramen kunnen gewoon normaal dicht en zit er een hor voor tegen muggen. Daarnaast heb ik nog geen gekko gezien en is het gezellig gemaakt met boeken, fotolijstjes, muurkleden, schilderijen en op de muur bij mijn bed staat zelfs 'welterusten'!! Die gekko's krijgen overigens geen kans in huis door mijn eremedebewoners; Moortje, Ruggetje, Smokey en Zwartje! Dat zijn de vier huiskatten van de familie en ik moet eerlijk zeggen; ik ben blij dat ze er zijn! Er zijn ook twee honden in huis, namelijk Gijs en Lady! Lady is een hele lieve hond maar ook lekker waaks, de mensen in de buurt zijn heel bang voor de grote honden. Gijs is een oude knorrige hond geworden dus daar blijf ik een beetje bij uit de buurt. De familie heeft echt onwijs hun best gedaan om een fijn plekje te creëren voor 'de juf'. Ik kan hier rustig slapen, maar ook even schrijven, lezen en een filmpje kijken ofzo. Super om een eigen plekje te hebben! De eerste dag voelde ik me al veilig en thuis.

De volgende ochtend word ik wakker van twee vrolijk zingende kinderen. Ammi (7 jaar) en Samm (2 jaar) zitten samen met Nico aan het ontbijt. Als Ammi mij ziet worden zijn ogen groot en komt er een grote glimlach tevoorschijn terwijl hij zegt: "Papa, kijk! Dat is dé juf!!". Een beter welkom kan je niet krijgen denk ik! Samm is een beetje stil en verlegen, maar daar merkte ik al snel niets meer van. Samm is namelijk erg enthousiast en muzikaal, dus hij zingt de hele dag en als hij niet zingt dan praat hij. Ammi is lekker vrolijk en vindt het behoorlijk interessant dat zijn juf er nu is, het liefst zou hij de hele dag aan het werk zijn als de juf maar kan meedoen of kijken. Die ochtend heb ik gekeken tijdens 'school', Inge is nu de juf van Ammi. We lezen een Bijbelverhaal, zingen natuurlijk een paar liedjes en daarna is het tijd voor lezen en rekenen. Ik kijk en doe mee, zodat ik een beetje een beeld kan vormen van hoe het gaat. 's Middags gaan we naar 'de Belg' en een supermarkt. Bij 'de Belg' is onder andere een slager en een bakker waar je lekker en goed brood en vlees kunt krijgen, allemaal lekker Westers.;) De rest van de middag pak ik m'n koffers helemaal uit, schrijf ik in m'n dagboek, doe ik een spel met Ammi en contact ik het thuisfront. Daarna gaan we lekker kip kerrie en avocadosoep eten. Als de kinderen op bed liggen, brainstormen we over hoe ik het onderwijs vorm ga geven de komende tijd.

Na een hele goede nachtrust neem ik lekker een douche, nouja, lekker… ik kwam erachter dat je beter 's avonds kan douchen, omdat het water 's ochtends koud is. Dan maar een koude douche, ben ik gelijk wakker! Ik eet een lekker broodje en kijk even bij school, na de koffie 'help' ik Samm met het harken van de tuin en dan gaan we even schommelen, waarbij ik bijna in een grote oranje modderplas terecht kom, omdat Samm ineens van de schommel af jumpt, haha. Daarna even een spelletje gedaan en toen was het alweer tijd voor de lunch. We aten super lekkere (Nederlandse) pannenkoeken, maar wel gebakken door Waswa!! Hij helpt bij van alles en nog wat in en rond het huis, en hij kan dus ook heerlijk koken.:) 's Middags rijden we door de stad en laat Inge mij verschillende dingen zien, we rijden naar een heuvel waar een restaurant is vanwaar je Lake Victoria heel erg goed kan zien. Dit meer is de grootste van Afrika, zoek maar eens op via internet! Super gaaf om te zien, het uitzicht over het meer en de stad was fantastisch! We hebben een lekker sapje gedronken en de kinderen hebben lekker zitten kleuren. Als we thuis zijn eten we Waswa's lekkere tomatensoep en macaroni met eens soort kaassaus! 's Avonds kijk ik met Inge naar de verzameling materialen die er zijn voor school, dat moet helemaal goed komen. We spreken af dat ik maandag ga starten met het lesgeven aan Ammi, daar heb ik echt super veel zin in!;) Ik hoop een aantal middagen in de week ander vrijwilligerswerk te gaan doen, misschien op een schooltje hier om de hoek. Daar gaan we binnenkort even verder naar kijken.

Vrijdagochtend moest er een doktersbezoekje plaatsvinden vanwege de adoptie van de kinderen. We moesten om 10.00u bij de dokter zijn en die zit aan de andere kant van het centrum, dus rond 8.45u zaten we met z'n 5en in de auto… Maarja, dan is zo ongeveer heel Kampala op de weg te vinden en dat is een grote drukke boel, dus je staat lekker lang in de file! Ik vind het niet heel erg omdat er altijd wat te zien is op straat: kleine propvolle winkels, half ingestorte huisjes, drukke straten en veeeeeeel mensen, boda's en taxibusjes. Bij de dokter aangekomen was de familie natuurlijk pas veel later aan de beurt en stonden ze na 5 min. alweer voor m'n neus, maar toen moesten we nog zo'n 15 min. wachten op een brief, Afrikaanse efficiëntie en typkunsten zorgen ervoor dat je uberlang moet wachten. Vervolgens zijn we naar een winkelcentrum gegaan waar we even wat broodjes gekocht hebben als lunch en waar ik geld kon pinnen. Dan trek je dus zo even een miljoentje uit de muur… wel schilling natuurlijk hea! Het winkelcentrum vond ik bizar om te zien, zo ontzettend westers. Dit winkelcentrum had zelfs een glazen lift… Hier zat ook een winkel van Bbrood (Nederlandse bakkerij die ongeveer 5 winkels heeft in Kampala) en daar kochten we een broodje voor de lunch. Dat was heerlijk! Ondertussen was het denk ik half 2 in de middag voor we thuis waren. In de auto hadden Inge en Ammi het over bang zijn in de nacht, vervolgens hoor je Samm er door heen zingen: 'je hoeft niet bang te zijn, al gaat de storm te keer, leg maar je gewoon je hand, in die van onze Heer'. Prachtig!

Zaterdag gaan we naar een soort vlooienmarkt bij een Amerikaanse club, daar vind je een zwembad, grote speeltuin, tennisbanen, restaurant en dergelijke. Nico verkocht alvast wat spullen die niet mee terug hoeven naar Nederland. De kinderen laten mij alle leuke plekjes zien en we vermaken ons prima.

De volgende morgen kan ik heerlijk uitslapen, de kerk begint pas om 11.00 en wij gaan om 10.00 weg. Dat komt mooi uit! Bij de kerk ontmoet Lydia en Amy, met hen heb ik voordat ik naar Uganda ging al contact gehad, zij doen hier vrijwilligerswerk voor hun studie. En er waren nog twee meiden, zij gingen na de dienst ook met ons mee naar huis en zijn de hele dag gebleven. De kerkdienst was 'wat saai' voor Afrikaanse begrippen, maar ik vond het prima! Het was alsnog anders dan in Nederland en er werd veel muziek gemaakt, niet echt gedanst. Daar vertel ik misschien later nog wel meer over. Na de dienst hebben we nog met wat anderen gepraat en moest Samm natuurlijk het drumstel even uitproberen. Vervolgens zaten we met 5 volwassenen en 2 kinderen in de auto naar huis. Daar namen we een lekkere bak koffie en cake (de lunch slaan we lekker over) en kletsen lekker met elkaar. Na het eten komen ook de andere Nederlanders en zitten we de hele avond op de veranda, we zingen nog wat liederen en lezen samen uit de Bijbel, een soort mini-nederlandse-kerkdienst dus! Was wel gaaf om dat zo samen in Uganda te mogen doen, ik heb ervan genoten. 's Avonds vroeg Ammi nog of ik morgen dan echt juf zou zijn op school, toen ik daarop antwoordde zei hij: 'dan moet je niet meer zo lang in je bed blijven liggen hea…' OEPS!

Maandag was het dan echt zover, ik ging lesgeven! Het is nog best even wennen hoor, zo ineens een privé juf te zijn. Je bent constant bezig met één bepaald niveau en dat heeft veel voordelen maar soms had ik het idee dat ik echt teveel aan het checken was. Dus ik ga proberen ook wat zelfstandige opdrachten in te voeren zodat hij daar ook aan kan wennen. Verder heb ik dagritmekaarten geïntroduceerd, de hartensommen, reflecteren, dus ik heb genoeg te doen! Hartstikke leuk dat ik op deze manier veel dingen voor mijzelf ook kan inoefenen. Gelukkig vindt Ammi het nog steeds erg leuk en is hij super gemotiveerd. Na de lunch is er ook heel wat gebeurd… ik had namelijk afgesproken met de twee meiden dat we 'downtown' zouden gaan. Dat betekent dat we naar een super lokale markt gingen waar je het beste maar zo min mogelijk spullen mee kan nemen. Dus daar ging ik dan, Inge belde een boda (motortaxi), die overigens duidelijke instructies kreeg, en daar ging ik… Geld was degelijk verstopt en verder had ik niets bij me. Ik voelde me zo vrij als een vogeltje eerlijk gezegd, op de boda zitten is best handig, je hebt het niet zo verschrikkelijk heet, er zitten geen warme lijven tegen je aan en je kan bijna overal tussendoor. Samen met de meiden hebben we onze zoektocht naar de markt gestart en ondertussen kwamen we langs allemaal typisch Ugandese winkeltjes. Daar hebben we voor een habbekrats nog slippers op de kop getikt voor ongeveer 3 euro, terwijl de meeste mensen daar 7 euro voor betalen. Goede deal! En bij de markt aangekomen, was het natuurlijk een drukte van belang. Op 10 m2 staan denk ik wel 30 verschillende kraampjes, en de markt is in secties verdeeld. Dus je hebt een stuk met kleding, eten, stoffen, ga zo maar door. Na ongeveer een kwartier rondjes te hebben gelopen waren we er wel weer klaar mee en zijn we er snel weer uit gegaan. Maar wat een belevenis! De geuren, kleuren en mensen… sjonge jonge! Oooh en ik heb geloof ik al 20 keer gehoord vandaag dat ik een Mzungu (blanke) ben. Het blijft bijzonder voor die mensen, oh en het eerste huwelijksaanzoek is ook al in de pocket, haha, gekke Afrikanen. Na ons tripje naar de locale markt zijn we ook naar de craftmarket gegaan, waar je super mooie souvenirs kan kopen. Ik heb niets gekocht maar ik denk dat ik er zeker nog wel een keer terug ga.

Zoals jullie merken heb ik het weer goed naar mijn zin! Morgen weer knallen op school!

Oooh, en ik wil jullie heel erg bedanken voor jullie interesse, support en lieve berichten, dat doet mij heel goed! Super fijn dat er mensen zijn die zo meeleven.

Liefs vanuit een warm, soms regenachtig, maar vooral gezellig en écht Afrikaans Kampala!!

Lisanne

Ps. korte blogs zijn echt niet mijn ding, sorry jongens!

Juf in Uganda!

Hoi allemaal,

Tja, waar zal ik beginnen? Sommigen van jullie weten misschien al een beetje wat er allemaal gaat gebeuren, maar anderen weten nog van niets. Het is ook allemaal erg snel gegaan, maar... ik ga naar Uganda!!! Waauw! Ja, ik heb het welbekende Afrika virus opgelopen!

Ik zal proberen wat meer te vertellen over mijn reis. 13 oktober reis ik vanaf Antwerpen (lang verhaal...) via Amsterdam naar Entebbe/Kampala in Uganda. Daar zal ik 2,5 maand in Kampala blijven om vrijwilligers werk te doen en net voor de kerst kom ik weer terug naar Nederland. Ik ga daar 5 ochtenden in de week lesgeven aan een Ugandees jongetje wat geadopteerd is door een Nederlands zendingsechtpaar. Het plan is dat dit gezin volgend schooljaar weer terug is in Nederland en dat hij dan naar een Nederlandse basisschool gaat. Ik ga hem op groep 3 niveau lesgeven, daar heb ik gelukkig ook al aardig wat ervaring mee. Het zal wel even anders zijn dan in Nederland, één kind lesgeven in plaats van een hele groep, een andere methode, minder (digitale)middelen en alles waar ik daar nog tegenaan zal lopen. Maar die uitdaging ga ik graag aan, want ik denk dat ik er super veel van kan leren en ik vind het mooi om anderen hiermee te kunnen helpen! Ik heb ontzettend veel zin om aan de slag te gaan en ik krijg al leuke ideeën, nu nog hopen dat ik ze kan uitvoeren...

Voor de middagen ben ik nog bezig met mijn plannen. Er zijn veel mogelijkheden wat betreft vrijwilligerswerk, bijvoorbeeld bij een onderwijsinstelling of in een kindertehuis. Verder wil ik proberen een baantje te vinden in de stad, zodat ik een klein zakcentje kan verdienen voor de kosten die ik daar zal gaan maken. Maar daar horen jullie de volgende keer vast meer over!

Ik besef dat niet iedereen mijn keuze begrijpt, dat hoeft natuurlijk ook niet. Het is nou eenmaal iets wat moeilijk uit te leggen is. Het belangrijkste wat ik over mijn keuze kan zeggen is dat ik dit wil doen vanuit mijn geloof. Ik mag Gods liefde weerspiegelen en delen en Jezus als voorbeeld hebben in alles wat ik doe. In mijn daden, houding en spreken mag ik laten zien dat ik Gods kind mag zijn, omdat Hij ons lief heeft. Ik begrijp zelf soms ook niet wat Gods plan is, maar ik probeer te vertrouwen op wat Hij ons heeft beloofd. Namelijk dat wij Zijn kinderen mogen zijn en dat Hij met ons zal zijn.

'Wees niet bevreesd, want Ik ben met u, wees niet verschrikt want Ik ben uw God. Ik sterk u, ook help Ik u, ook ondersteun Ik u met Mijn rechterhand, die gerechtigheid werkt.' -Jesaja 41:8-

Ondanks dat het soms lastig te begrijpen is, hoop ik dat jullie mij willen steunen door er voor mij te zijn en deze keuze te respecteren. Hiermee wil ik deze eerste blog afsluiten. Als je vragen hebt of meer wilt weten van mijn reis, hoor ik het natuurlijk graag!

Liefs Lisanne

Ps. wanneer je een e-mailadres invult krijg je steeds een mail als ik iets op deze site plaats. Zo blijf je altijd op de hoogte!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Lisanne