Even een dagje eerder dan normaal, want van maandag tot woensdag zijn we bij Sipi Falls! Dat horen jullie volgende week allemaal wel.

Het was alweer week nummer 6! Ik zit al over de helft van de planning heen, wat gaat de tijd snel. Weer bedankt voor de reacties hier op de blog of in de berichtjes die jullie persoonlijk sturen, fijn! Speciaal bedankje voor Kasper en Julian, wat leuk om iets van jullie te horen! En ook deze week had ik weer een kaart uit Nederland, het blijft super leuk om hier post te ontvangen, bedankt Buurtjes!

Toen ik maandagavond nog even wat rijtjes met woorden doornam met Ammi stond ik verbaasd over wat ik hoorde, hij las de woordjes zonder ze te hakken en te plakken! Wauw, wat een omslag ineens! Vijftien woordjes kwamen zonder enige moeite uit zijn mond rollen. Natuurlijk hebben we aan iedereen in huis laten zien wat hij kon, iedereen zo trots als een pauw! Een ander heel groot voordeel is dat hij nu door heeft dat hij écht zélf kan leren lezen!

Natuurlijk was het de volgende ochtend even slikken toen hij de nieuwe woordjes niet gelijk kon lezen, heel erg logisch natuurlijk. Dus zijn we dinsdag weer lekker aan het oefenen geweest, dit keer met de letter 's'. Bij dit hoofdstuk horen ook zinnen zoals: 'tes, eet eens een snee'. Best lastig als Nederlands eigenlijk niet de eerste taal is die je geleerd hebt, maar oefening baart kunst want ondertussen kan meneer deze woorden wel dromen.

Dinsdagmiddag ben ik weer naar m'n Ugandese schooltje geweest, het blijft altijd een avontuur. Rond een uur of 14.00 pak ik m'n Engelse boek en sjok ik naar school, de les begint namelijk om 14.00 maar dan wel Afrikaanse tijd, dus als je geluk hebt kan je zo rond 14.20 wel beginnen. Ik ben begonnen met een nieuw hoofdstuk over afstand en richtingen, zo moesten ze bijvoorbeeld leren wat een kompas is en welke richtingen je daarin kan vinden. Ik heb alle kinderen bestempeld met een land en ze moesten zorgen dat ze op de goede plek kwamen te staan ten opzichte van elkaar, dus bijvoorbeeld Uganda moest ten westen van Kenia komen te staan. Met 15 kinderen is dat goed te doen en zo hadden we een levende wereldkaart in elkaar gezet en ze hebben het echt zelf gedaan dus dat is heel erg leuk. Daarna hebben de kinderen een plattegrond gemaakt van hun eigen school, hiervoor zijn we lekker naar buiten gegaan, wat ik he-le-maal niet erg vond, want een beetje frisse lucht kan geen kwaad. Na mijn lessen heb ik nog even met de headmaster gepraat, het was een van de laatste keren dat ik les kon geven omdat de leerlingen eind november vakantie krijgen.

's Avonds zouden Inge en ik naar de verjaardag van Amy (Nederlandse vrijwilligster) gaan, maar… dat ging niet helemaal lukken. Inge was 's middags met de jongens naar de stad gegaan en op de terugweg in de file beland. Kampala wordt ook wel filestad genoemd, ik begrijp wel waarom… ze hebben namelijk 3,5 uur (!!!!!) in de file gestaan! Rond 19.30 waren ze pas thuis en konden we aan het avondeten beginnen, ondertussen hadden de kinderen rammelende buikjes gekregen dus ging er wel wat te eten in.

Woensdag zou ik weer naar de stad gaan met Patrick, een van de zangers van het Psalm Project. We hadden afgesproken dat hij om 14.00 hier zou zijn, maar een Afrikaan zou een Afrikaan niet zijn als hij niet te laat zou komen. Rond een uurtje of 16.15 kwam meneer dan ook is een keertje opdagen en zijn we alsnog naar de stad gegaan. Het programma hebben we iets moeten bijstellen, maar ik heb kunnen doen wat ik wilde en weer wat van de stad gezien. Toen we langs het veldje liepen was mijn klasje aan het sporten, dus werd ik eerst omver geknuffeld door de meiden uit de klas voor we verder konden. We zijn met een taxibusje naar de stad gegaan, lekker proppen in een busje waar officieel 14 mensen in mogen, maar dat is een overdreven schatting en dan nog houdt niemand zich eraan, dus ongeveer 20 mensen worden in zo'n busje gepropt en dan knor je de stad in. Op een willekeurig punt werden we eruit gegooid en zijn we naar het postkantoor gelopen, ik wilde namelijk wat kaarten naar Nederland sturen. Je moet eerst bij een loket postzegels kopen, dan krijg je die en moet je ze zelf opplakken door met je vinger in een vies sponsje te drukken en vervolgens het vieze goedje op je postzegel te smeren. Vervolgens moesten de enveloppen helemaal dicht… dus we kregen een pot lijm in onze handen gedrukt en zo zaten de enveloppen potdicht. Mocht je een kaart krijgen… succes met het openen van de enveloppe! We zijn nog even naar Bbrood geweest waar ik wat brood kocht voor thuis en we even wat lekkers op de kop getikt hebben. Toen hadden we nog ongeveer een uurtje over en zijn we naar een craftmarket gelopen en hebben we even gekeken naar muziekinstrumenten en wat de prijs daarvan is. Tegen etenstijd zijn we weer naar de andere kant van het centrum gelopen en hebben we een boda naar huis gepakt, dat was weer een stadbezoekje.

Donderdag lukte het Ammi bijna helemaal om de zinnen uit het boek goed te lezen! We hebben ook tekeningen gemaakt bij de zinnen, op de tekening zie je bijvoorbeeld dat 'tes een tent test' en 'een nest en een teen'. Verder is Ammi gek op schrijven, niet om het schrijven zelf maar omdat we op een whiteboardje schrijven waar we ook geurstiften voor hebben, vooral de frambozengeur is erg geliefd. Na de lunch ben ik voor de laatste keer les wezen geven op het schooltje, echt jammer dat ze al bijna vakantie hebben. Deze keer was ook weer een avontuur, man wat ben ik kwaad geweest! Toen ik aankwam waren de kinderen net klaar met een examen dus ze mochten nog even buitenspelen, ik heb de boel een beetje bekeken en met wat kinderen gepraat. Na een halfuurtje mocht ik verder met lesgeven. 'Mijn' lokaal is afgeschermd met een soort houten kamerschermen, daar achter kreeg een andere groep kinderen les van een vrouw die ik naar binnen had zien lopen met een tak in haar hand, wat ik al een verdachte zaak vond. Misschien raad je het al, maar na een paar minuten hoorde ik de eerste kinderen pijnlijden en zag ik de vrouw slaan. En niet zomaar slaan, nee kei en kei hard slaan… Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je kinderen zó ongelofelijk hard kan/wil slaan. Één van de dingen waar ik heel erg kwaad om kan worden. Tijdens het lesgeven was ik aan het denken wat ik hiermee moest… ik kon moeilijk mijn klasje verlaten en die vrouw te midden van al die kinderen een preek geven. -Wordt vervolgd.- Ondertussen werd ik namelijk afgeleid door een van mijn 'collega's' die op het binnenplaatsje hele bijzondere oefeningen aan het doen was, hij rekte zich uit, deed alsof hij aan het rennen was en stond stil met zijn armen wijd en zijn ogen dicht. De kinderen uit mijn klas zagen het ook en begonnen te smoezelen, Ik zei: "ik geloof dat hij wil vliegen", uiteindelijk hebben we er met z'n allen heel erg hard om gelachen terwijl die leraar niets door had. Erg he!? Ach, dan moet je maar niet van die gekke poses aannemen! Na mijn lessen was het tijd voor: musical, dance and drama. De kinderen moesten een lied leren die ze voor hun ouders zouden gaan zingen bij de afsluiting van het semester, dat wilde ik wel zien! Het kleine vrouwtje moest mijn klasje en nog een andere klas aan het werk zetten voor een lied, maar ze had nog steeds die tak in haar handen en ik zag haar af en toe dreigen naar kinderen toe. Ik kon het gewoon niet aanzien en ben naar haar toe gelopen en heb vriendelijk gevraagd of ik de tak mocht hebben, na enige aarzeling gaf ze de tak toch aan me en waren we van het eerste probleem af. Vervolgens zie ik haar gewoon met haar platte hand iemand slaan. Gelukkig gebeurde het maar één keer, wat overigens al één keer te veel is naar mijn idee! Na 3 seconden had ik al door dat ze gewoon geen orde kon houden en de enige manier om zich zelf daarin te redden is dus: slaan. Lijfstraffen zijn officieel verboden in Uganda, maar het zal vast op meer plekken gebeuren. Ik heb de Headmaster verteld over wat ik gezien had en hij schrok daarvan en zou met de vrouw gaan praten. Ik weet niet in hoeverre dat serieus is, maar ik hoop dat hij ook tegen slaan is. Hij nam later de les over en dat zag er in ieder geval al een heel stuk beter uit! Geen geschreeuw, uitleggen wat hij verwacht, kinderen hulp bieden als iets niet lukt, af en toe een grapje tussendoor, wat leuke beweegoefeningen en er werd geluisterd naar de kinderen! Dus laten we hopen op het beste.

Vrijdagochtend werd ik wakker van het lied 'happy birthday', want Samm werd 3 jaar! Wat een feest hebben we gevierd zeg. 's Ochtends eerst al cadeautjes en heel veel ballonnen in de kamer, daarna hebben Ammi en ik het hoofdstuk van de 's' afgesloten, hij kon de zinnetjes ook goed lezen dus maandag gaan we verder met de 'r'. Met rekenen hebben we iets heel speciaals gedaan… we zijn niet gaan rekenen in de schoolkamer maar in de keuken!! Daar zaten twee bruine kindjes die ondertussen witte gezichtjes hadden van de bloem het speculaasmengsel te kneden. De speculaaskoekjes hebben we zaterdagmiddag afgemaakt. Vrijdag hebben we ook nog wat muffins geprobeerd te maken, alleen is dat hier een beetje gokken. Het recept was met grammen maar ik had geen weegschaal, alleen cups, dus dat is passen en meten… vandaar het rekenen! Dan heb je nog een oven die niet helemaal goed sluit en eigenlijk alleen een aan en uit knop heeft, dus dat heb ik, op hoop van zegen, maar aan Wasswa overgelaten. Uiteindelijk hadden we in plaats van muffins iets wat leek op scones, ach, lekker was het wel, vooral toen Dickie thuis kwam en bedacht dat we er wel wat yoghurt en verse ananas bij konden doen. Aan het eind van de middag ben ik nog even met Inge naar een marktje geweest, weer wat leuke dingen op de kop getikt voor een leuk prijsje. De mooie felle kleuren en leuke creatieve maaksels kan ik moeilijk weerstaan… ;) Toen we thuis kwamen waren Guus en Dickie dus weer thuis van hun safari, leuke verhalen en mooie foto's en filmpjes gezien. Met het eten waren er vrienden uit de kerk, een van de jongens van het Psalm Project had nog beloofd pizza te maken en dat had hij dus voor Samm's verjaardag gedaan. Onwijs lekker! Na het eten viel de stroom uit, maar gelukkig hadden de mannen net een kampvuurtje gestookt! Rond het vuurtje hebben we allerlei liederen gezongen, muziek gemaakt en heel hard gelachen, top avondje.

Zaterdagochtend hebben we de verjaardag van Samm nog een keer gevierd met een prachtige cake en wat cadeautjes, want als je 3 wordt verdien je wel echt een verjaardag die twee dagen duurt natuurlijk. Daarna zijn we naar de Amerikaanse club geweest waar ik de eerste zaterdag ook geweest ben, daar was weer een markt en we hebben lekker koffie gedronken daar. Onderweg naar huis zijn Dickie en ik bij de grote weg uitgestapt en nog even op avontuur gegaan. Speurend naar gehakt en wat tomaten, kwamen we natuurlijk met veel meer thuis, overigens ook nog een beetje nat omdat het uiteraard begon te regenen toen we naar huis moesten lopen… Gelukkig ben je hier in no-time droog door het temperatuurtje wat verder prima is. De rest van de middag hebben Dickie en ik in de keuken gestaan, Ammi en ik moesten onze speculaaskoekjes nog afmaken en Dickie heeft haar kookskills even met mij gedeeld!

De kerkdienst van zondag was ook weer een belevenis, want we hadden geen stroom en het regende. Dus alle drums kwamen tevoorschijn en we hebben hele bekende liederen gezongen omdat we geen beamer hadden. De dominee moest ook erg zijn best doen om verstaanbaar te zijn, maar we hebben het overleefd. Hij had ook een goede preek, dat was wel eventjes fijn! Na de dienst hadden we bezoek van twee Nederlandse dames die een week in Uganda zijn. Verder treffen we wat voorbereidingen voor onze minivakantie! Daar heb ik heel veel zin in, ben benieuwd naar Uganda en haar schoonheden… ;)

Tot volgende week maar weer!

Lisanne